apparos

Άππαρε,

Το τηλέφωνο ξεκίνησε να χτυπάει. Ένας άγνωστος αριθμός. Συνέχισε. Πήρα το θάρρος και απάντησα. Στο ερώτημα μου απάντησε με όνομα. Η φωνή ήταν γνώριμη. Δεν κατάλαβα, δεν ήθελα να καταλάβω. Τα πόδια που έτρεμαν όμως άλλα έλεγαν.

Φρόντισε να βεβαιωθεί ότι σιγουρεύτηκα για το πρόσωπο στην άλλη γραμμή. Πείστηκα ότι δεν ήταν όνειρο. Συλλογίστηκα τα άτομα που πιθανότατα πέρασε για να βρει τον αριθμό μου και την δικαιολογία που μάλλον προέβαλε.

Αφού ανταλλάξαμε στα σύντομα τα νέα μας, μου απάντησε ότι θα κατέβαινε το τριήμερο στα μέρη μου. Εκπλάγηκα. Στο παρελθών απέρριψε την πρόσκληση μου ως κάτι αδύνατο. Με ένα χαμόγελο απάντησα να κοπιάσει. Με ρώτησε αν μπορούσα να παράσχω την φιλοξενία μου. Γέλασα! "Φυσικά", απάντησα.

Ακολούθησε η απαραίτητη ανταλλαγή πληροφοριών για το πως και το πότε.

Το βράδυ δεν κατάφερα να κλείσω μάτι. Από την χαρά μου, από την απορία μου.

Κοντεύουν οι μέρες και δεν υπάρχει επικοινωνία. Την προηγούμενη με ενημερώνει ότι όλα είναι καλά και έρχεται την επομένη όπως προγραμματίστηκε. Ξημερώνει και στο τηλέφωνο φτάνει η πληροφορία πως ξεκίνησε. Απάντησα πως θα είμαι στο τέλος του προορισμού, να περιμένω.

Οι ώρες περνάνε με αγωνία, όταν βλέπω το μεταφορικό να καταφτάνει. Η καρδιά μου δεν ξέρει τι της γίνεται, χάνεται στους παλμούς. Περιμένω να διακρίνω το πρόσωπο. Το βλέπω να προβάλει και το χαμόγελο σκάει ασυναίσθητα. Καλωσορίζω. Ευχαριστεί.

Προσπαθούμε να μιλήσουμε, χάνουμε τα λόγια μας. Μας παίρνει χρόνο να συγχρονιστούμε. Στο τέλος απλά συμφωνούμαι, χωρίς να ξέρουμε σε τι.

Σε πέντε λεπτά είμαστε σπίτι, δείχνω γελώντας τους μικρούς χώρους. Η στιγμή είναι αμήχανη. Δεν βρίσκω κάτι για να ανοίξω συζήτηση. Σκέφτομαι ότι μάλλον θα πεινάει. Συνειδητοποιώ ότι όλη μέρα δεν έφαγα κάτι. Προτείνω αυθόρμητα αν αισθάνεται κούραση να κάνει μπάνιο για να χαλαρώσει. Αντιλαμβάνομαι πως θα είχε ακουστεί αυτό που μόλις είχα ξεστομίσει και κοκκινίζω. Προσπαθώ να το σώσω συμπληρώνοντας ότι μετά θα μπορούσαμε να παραγγείλουμε φαγητό και να δούμε κάποια ταινία ή να βγούμε για μια βόλτα στην πόλη αν υπήρχε διάθεση. Η αμηχανία στα ύψη, φαινόταν στις κινήσεις μου, στην ομιλία μου.

Αποφασίζει να λουστεί αναφέροντας την κούραση από την πολύωρη διαδρομή. Συμπληρώνει ότι βλέπουμε μετά για το τι θα κάνουμε.

Μέχρι να τελειώσει σκέφτομαι διάφορα θέματα για συζήτηση, τα έχω χαμένα. Δεν ξέρω πως να αντιδράσω, τι να πω. Ότι λέω ακούγεται λάθος. Ιδρώνω. Βγαίνει από τον μπάνιο, αυτό που βλέπω με δυσκολεύει περισσότερο.

Ρωτάω αν το ζεστό νερό ήταν αρκετό. Η πρώτη πετυχημένη μου κουβέντα. Απαντά καταφατικά. Παίρνω θάρρος. Αφήνω να τακτοποιηθεί. Σκέφτομαι ότι μπορεί να έχει την ίδια αμηχανία, απασχολούμε με κάτι άλλο για να νιώσει ότι δεν παρακολουθώ. Σύντομα ετοιμάζεται. Έρχεται κοντά να δει με τι ασχολούμαι. Νιώθω ρίγος. Κάνει απορίες, άστοχες, παρατηρώ ότι προσπαθεί να πιάσει κουβέντα. Χαίρομαι, νιώθω πιο άνετα.

Τελικά αποφασίζουμε αφού στέγνωσε να βγούμε για μια βόλτα, πρώτα για φαγητό και μετά μια σύντομη ξενάγηση στην περιοχή. Προτού το καταλάβουμε η ώρα προχώρησε αρκετά, ευτυχώς το θέμα συζήτηση περιστράφηκε στις λεπτομέρειες για την πόλη και το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε τις υπόλοιπες μέρες. Εξαντλημένοι φτάνουμε στο διαμέρισμα.

Ανοίγω την τηλεόραση σαν άμυνα ενάντια σε πιθανή νέα αμηχανία.

Συζητάμε λακωνικά για πιο προσωπικά θέματα. Πως αποφάσισε να έρθει. Πως πάει η απασχόληση και τα ενδιαφέροντα. Τι λέει η σχολή και τα μαθήματα. Πως περνάω εδώ. Η κούραση ήταν εμφανής στο πρόσωπο που βρισκόταν απέναντι μου. Πρότεινα να πάει για ύπνο χωρίς να με περιμένει, εξάλλου η επόμενη μέρα θα μας έβρισκε να περιφερόμαστε στην πόλη. Ενημέρωσα ότι θα τέλειωνα κάτι εκκρεμότητες στον υπολογιστή και δεν θα έπαιρνε χρόνο. Ήθελα απλά να αφήσω ένα παράθυρο ανοιχτό σε περίπτωση που δεν θα ήθελε να κοιμηθεί. Ευγενικά μου απάντησε ότι θα περιμένει. Προσπαθούσα να βρω μια λογική, μια συνοχή στα λόγια μας. Δεν έβρισκα.

Ασχολήθηκα με κάποιες λεπτομέρειες στον υπολογιστή όταν ξεκίνησε να βγάζει τα ρούχα. Τα πόδια έτρεμαν περισσότερο, τα χέρια ξεκίνησαν και αυτά δειλά. Ηρέμισα όταν πρόσεξα πως έβαζε κάτι πιο ελαφρή, απλά ετοιμαζόταν για ύπνο. Συνέχισε να παρακολουθεί το χαζοκούτι με την αντένα. Κλείνω τον υπολογιστή, ενημερώνω πως πάω να αλλάξω και να βάλω τις πιτζάμες μου. Χαμογελάει. Δεν προλαβαίνει να πει κάτι και δικαιολογούμε ότι κρυώνω εύκολα και έχω συνηθίσει να τις φοράω για ύπνο. Απαντάει πίσω ότι δεν είναι για αυτό, αλλά το ότι πάω σε άλλο χώρο για να αλλάξω. Γελάω και προσπαθώ να το παίξω άνετος.

- Δεν σε ξέρω καλά
- Ναι αλλά με φιλοξενείς στο σπίτι σου
- Εμπιστεύομαι αυτούς που σε ξέρουν

Γελάει. Γελάω πίσω, όχι μόνο σαν απάντηση στο γέλιο, αλλά και για τον χαζό διάλογο που μόλις κάναμε.

Μετά από λίγο ξαπλώνουμε, στον ίδιο χώρο, διαφορετικά στρώματα. Ακολουθεί μια αόριστη συζήτηση. Η αμηχανία επιστρέφει. Προτιμάμε να το αφήσουμε. Με δυσκολία κοιμάμαι.

Έρχεται η επόμενη μέρα, ευτυχώς η αμηχανία ήταν μόνο πρωινή. Μετά βρεθήκαμε με την παρέα. Ακολούθησαν οι απαραίτητες συστάσεις. Η μέρα ήταν έντονη σε δραστηριότητες. Φαινόταν ότι περνούσε ευχάριστα. Από την άλλη ήταν σίγουρο πως εγώ περνούσα καταπληκτικά. Μας βρήκε το ξημέρωμα εξαντλημένους στο διαμέρισμα. Η τελευταία μέρα προβλεπόταν το ίδιο.

Απλά μετά το ξύπνημα υπήρχε μια ιδιαίτερη άνεση. Μιλούσαμε για το τι έγινε την προηγουμένη. Γελούσαμε με το στραβοπάτημα, κορόιδεψε την ήττα μου, ειρωνεύτηκα τις χορευτικές ικανότητες που επέδειξε!

Αφού ταχτοποιήσαμε τις λεπτομέρειες για την αποχώρηση λίγο μετά το ξημέρωμα της επόμενης, βρεθήκαμε στον δρόμο για την επόμενη δόση διασκεδάσεις. Όπως προβλέψαμε και η μέρα αυτή θα έμενε αξέχαστη. Στην επιστροφή για την τρύπα που αποκαλούσα σπίτι άρχισα να συνειδητοποιώ ότι θα έφευγε.

Με βάση την ώρα αναχώρησης είχαμε στην διάθεση μας λίγες ώρες ύπνου. Μερικές από αυτές τις θυσιάσαμε συζητώντας για το τι θα περίμενε τον καθ' ένα τις μέρες που θα ακολουθούσαν. Έδωσε ο κάθε ένας θάρρος στον άλλο και κλείσαμε συμφωνία να ξαναβρεθούμε όταν αυτό ήταν δυνατό.

Δεν ξέρω αν κατάφερε να κοιμηθεί έστω και λίγο, σε αντίθεση με εμένα. Όσες σκέψεις δεν έκανα τις μέρες που βρισκόταν εδώ με βρήκαν μαζεμένες εκείνες τις ώρες. Ένιωσα να πνίγομαι. Έπρεπε να κάνω κάτι, τα αισθήματα ήταν πολύ έντονα. Αυτό που λάμβανα δεν ήταν αδιαφορία, ένιωθα κάτι παραπάνω. Μια ευκαιρία φαινόταν να χάνεται.

Ξημερώθηκα με τις σκέψεις. Προσπαθούσα να πάρω το θάρρος να ξεστομίσω κάτι. Αποφάσισα να το αφήσω την ύστατη στιγμή. Φάνταζε το πιο ορθό. Ήλπιζα να βρω το κουράγιο να σχηματίσω τις λέξεις.

Φτάνει λοιπόν η ώρα και είμαστε στην αφετηρία για την επιστροφή. Πάνω στα λόγια της ευχαρίστησης μαζεύω τις δυνάμεις μου, σχεδόν μηχανικά.

"Νιώθω κάτι παραπάνω για εσένα και ναι είναι αυτό ακριβώς που ακούγεται. Δεν είπα τίποτα τις μέρες αυτές γιατί δεν ήθελα να σου χαλάσω το τριήμερο. Ξέρω δεν είναι και το καλύτερο αυτό που κάνω αλλά δεν μπορούσα διαφορετικά. Τουλάχιστον τώρα φεύγεις, όποτε αν νιώθεις κάπως για αυτό απλά δεν κοιτάς πίσω"

Βλέπω το πρόσωπο να εκστασιάζεται και να προσπαθεί να σχηματίσει λέξεις με το στόμα.

"Έπρεπε να μιλήσεις νωρίτερα", μου λέει και η έκσταση μεταδίδεται και σε μένα.

"Εσύ γιατί δεν είπες κάτι", ρωτώ για να μετατοπίσω την ευθύνη.

"Δεν ήθελα να καταχραστώ την φιλοξενία σου"

Γελώ σπαστικά και ανταποκρίνομαι "Άρα σωστά άνοιξα το στόμα μου τώρα. Εξάλλου δεν νομίζω να περνούσαμε διαφορετικά. Πέρασα άψογα, ειλικρινά. Ελπίζω και εσύ το ίδιο"

Απαντάει καταφατικά και εμφανώς δυσκολεύεται να μιλήσει. Νιώθω ότι παραλύω και αυτή η έλξη είναι ανυπόφορη. Όχι γιατί δεν είναι επιθυμητή αλλά γιατί στο χώρο που βρισκόμαστε τα χέρια μας είναι δεμένα. Έτσι όλη αυτή η ενέργεια δεν εκτονώνετε.

Μετά από λίγο, που καθόλου λίγο δεν φάνηκε, επιβιβάζεται, παρακολουθώ τρέμοντας.

Ξεκινάει. Ξεκινάω και εγώ για το διαμέρισμα με μια παράξενη αίσθηση. Το κινητό χτυπάει. Μήνυμα "Νομίζω σε ερωτεύομαι"

Απάντηση:
"Δεν νομίζω. Δεν σε. Είμαι ερωτευμένος. Μαζί σου"

Άρα με τι θα σε ζαλίσω σήμερα άππαρε;

Για το πόσο υποκριτής είμαι. Θα το αφήσω σε εσένα να το κρίνεις, φτάνει να το κρατήσεις για τον αππαρίσιο (;;;;;) εαυτό σου.

Από την μέρα που απέκτησα πρόσβαση στο διαδίκτυο ξεκίνησα να δημιουργώ μια διαδικτυακή ταυτότητα. Η ταυτότητα αυτή έπρεπε να έχει ένα όνομα, ένα ψευδώνυμο. Μέχρι να βαπτιστεί πέρασε από διάφορα παρατσούκλια. Μετά απέκτησε διεύθυνση, ένα e-mail. Παράλληλα κατοχυρώθηκε το πραγματικό όνομα με το ψευδώνυμο.

Αυτή η ταυτότητα μεγάλωνε παράλληλα με έμενα. Έχει αφήσει το σημάδι της σε αρκετές σελίδες του διαδικτύου. Από φόρουμ μέχρι instant messengers. Πίσω από αυτή κρυβόταν μια προσωπικότητα, η δική μου. Αργότερα στο σύνολο αυτό ήρθε να προστεθεί μια πιστωτική κάρτα, δένοντας πλέον πραγματική διεύθυνση με e-mail. Φωτογραφίες ολοκλήρωσαν το σύνολο.

Που θέλω να καταλήξω. Ότι υπάρχει μια διαδικτυακή ταυτότητα που οδηγεί σε έμενα. Έμενα ως φυσικό πρόσωπο και τα ενδιαφέροντα μου, τις πράξεις μου. Καταγραμμένα καλά στην ιστορία του διαδικτύου.

Η μόνη παράλληλη ταυτότητα που δημιούργησα ήταν στα 16. Οι πρώτες συζητήσεις στο irc, με διαφορετικό ψευδώνυμο και ένα email που τελικά δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ. Αυτή εξαφανίστηκε όταν κουράστηκα να είμαι σε σύγκρουση με τον εαυτό μου, στα 17. Δεν ξέρω τι έχει μείνει από αυτή, μάλλον στατιστικά και αριθμοί σε κάποιους servers.

Αυτό που απόλαυσα είναι η ηρεμία του να μην κρύβεις πολλά. Δεν έμπαινα συχνά στην διαδικασία να κρύβω στοιχεία ή να τα εξαφανίζω. Όποτε το έκανα, η ένταση ότι κρύβω κάτι ή ότι δεν "καθάρισα" καλά, ήταν υπερβολική. Περιττό άγχος και νευρικότητα.

Η διαδικασία να δημιουργήσω ένα ψέμα ήταν κάτι που δεν μου άρεσε. Προτιμούσα να εμπλακώ σε διαφωνίες ή παρεξηγήσεις για να αποφύγω τις τύψεις του ψέματος. Όποτε κατέφευγα στο ψέμα ήταν για να αποκρύψω την αλήθεια (υπάρχει άλλη χρησιμότητα του ψέματος;). Κάθε φορά που τρίτοι με ανάγκαζαν με τον τρόπο τους να δημιουργήσω κάτι πλαστό με εξόργιζε.

Ξεφεύγω, επιστρέφω στο θέμα μου.

Τώρα που προσπαθώ να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα, δημιούργησα μια νέα ταυτότητα. Αυτή την στιγμή έχει ένα ψευδώνυμο και κάποια χαρακτηριστικά. Υποτίθεται δεν υπάρχει κάποιος συσχετισμός με την αρχική ταυτότητα. Αυτό που μου συμβαίνει όμως είναι πως παραμελώ την άλλη ταυτότητα και ασχολούμαι με αυτήν εδώ. Όχι πως δεν ξεκίνησα να την παραμελώ από πολύ πιο πριν, όταν ξεκίνησα να χάνω το ενδιαφέρων μου σε αυτά που ασχολούμουν.

Το ότι δεν μου αρέσει αυτό που κάνω, θεωρώ περιττό να το αναφέρω (μόλις το ανάφερα!). Για αρχή όμως φάνταζε το πιο σωστό και μάλλον είναι. Η αλήθεια δεν νομίζω να ενώσω πότε αυτές τις ταυτότητες. Πόσο μάλλον όταν είμαι ακόμη στην σκέψη αν πρέπει η νέα αυτή προσωπικότητα (γιατί στην ουσία αυτό κάνω) θα συσχετιστεί με το φυσικό πρόσωπο. Από την μια ίσως με αποτρέψει από το να γράφω πιο ελευθέρα, για όσο θα το κάνω.

Το αστείο ότι εκθέτω αρκετά για μένα και μια παράδοξη σύμπτωση θα μπορούσε να οδηγήσει κάποιον στα ίχνη μου. Απλά ανησυχίες μου.

Τι νόημα έχουν τα πιο πάνω λόγια, μάλλον θα απορείς άππαρε. Την ίδια απορία έχω και εγώ. Το πόσο υποκριτής καταλήγεις αν μάλιστα δημιουργήσεις μια τρίτη ταυτότητα για να επικοινωνήσεις, μακριά από την προσωπική εξομολόγηση σου και την άλλη, την "φυσική" υπόσταση σου.

Πόσο ειρωνικό. Ότι εξακολουθώ να αποφεύγω τις συζητήσεις για το άλλο φύλο και καμιά φορά αναγκάζομαι να πω ένα ψέμα για να ικανοποιηθεί τόσο το ερώτημα κάποιου όσο και η άγνοια του. Υποτίθεται έπρεπε να με βάλει σε "φασαρίες" αυτή η συμπεριφορά μου. Ίσως και να με βάζει, ίσως για αυτό κάποιοι αλλάζουν την συμπεριφορά τους απέναντι μου. Στο μέλλον μπορεί να το αναλύσω περισσότερο.

Τελικά πόσο. Πόσο υποκριτής γίνομαι;

Ρητορικά όλα. Δεν θέλω εξηγήσεις. Προτιμώ να μην ξέρω.

Στο τέλος το ίδιο μένει.
Οι διαδικασίες αποτελούν μονόδρομο.

Αυτό απεχθάνομαι, όταν έρχομαι ενάντια στα πιστεύω μου. Όταν συγκρούομαι με τον εαυτό μου. Φαντάζει μπρος γκρεμός και πίσω ρεύμα. Απλά πρέπει να αποφασίσεις αν προτιμάς την ελεύθερη πτώση ή το κολύμπι. Μάλλον το μπρος.

Υ.Γ. Τα νεύρα όταν γίνονται απελπισία.

Άππαρε όλα καλά;

Για να συνεχίζεις να με ακούς πάει να πει ότι είσαι ανοιχτόμυαλος ή τουλάχιστον περίεργος όποτε αυτό που θα ακολουθήσει δεν νομίζω να σε ενοχλήσει... υπερβολικά!

Τι θέλω να πω. Βασικά κάτι που μου προκάλεσε εκπλήξει και δεν μπορώ έτσι απλά το ξεφουρνίσω για να γελάσουμε με το τι γίνεται και είδηση δεν παίρνουμε! Τουλάχιστον εγώ.

Βιομηχανία πορνό δεν ξέρω αν υπάρχει στην Ελλάδα. Πρώτη φορά που άκουσα για ελληνικής παραγωγής σκληρού πορνό ήταν στο στρατό (που αλλού;). Σε μια συζήτηση έπεσε κουβέντα για τον Κώστα Γκουσγκούνη, στην οποία περιέγραφαν διάφορες αστείες σκηνές και ατάκες! Επίσης πρόσφατα έγινε "σάλος" με την εκδίκηση της παρθένας στα μπουζούκια!

Τώρα πως θα σου φαινόταν αν και η Κύπρος ήταν μπλεγμένη με την βιομηχανία πορνό; Και μάλιστα σκληρού ομοερωτικού; Δεν πιστεύεις; Να τα πειστήρια:


Τι είναι αυτό μπορεί να διερωτάσαι. Πρόκειται για την αρχή ενός βίντεο πορνό με γκέι ενδιαφέρον! Ναι, ναι, πάρε όσο χρόνο θες να το χωνέψεις.

Εν το μεταξύ φαντάστου τώρα να ετοιμάζεσαι να το δεις, να μην δίνεις σημασία, να προχωράει και να διερωτάσαι ότι κάτι δεν σου κόλλησε καλά. Κάπου είδες Cyprus και να διερωτάσαι που. Στο βίντεο αποκλείεται λες και ψάχνεσαι να δεις αν είναι κανένα εισιτήριο πεταξούμενο (έλααα) μπροστά σου. Στο τέλος, διαπιστώνεις την προέλευση, τσιμπάς τον εαυτό σου (εεε, πονηρέ) να δεις αν ονειρεύεσαι και τέλος καταλήγεις να ψάχνεις στο google για περισσότερες πληροφορίες!

Τι; Ξενέρωσες; Ε τι να σου κάνω! Δεν έχω και που αλλού να το πω! Μ' έτρωγε!

Είδες τους Λεμεσσιανούς πελλέ;

Η προηγούμενη συνομιλία μας άππαρε έγινε σε μια παράξενη κατάσταση. Σίγουρα κάτι είχα υπόψιν την ώρα που σου τα έλεγα και θα ήθελα να το αφήσω στο αόριστο! Όσο για τα σχόλια σου, κάποια χτύπησαν κέντρο, με άλλα γέλασα και με τα υπόλοιπα χαμογέλασα! Θα ήθελα να σου απαντήσω πίσω αλλά θα έπρεπε να μπω σε λεπτομέρειες.

Η αλήθεια σήκωσα το πόδι μου για το λεγόμενο βήμα (πόσο πιο μεταφορικά μπορώ να σου το πω;!) και η αλήθεια τα νευρά μου ταλαντεύτηκαν λίγο. Ευτυχώς πέρασε ο Αρκούρης σε ακατάλληλη ώρα για να με διαβάσει και μου άλλαξε την διάθεση! Το πόδι έμεινε ψηλά και περιμένει να κάμει το άλμα. Ελπίζω να μεν κουραστεί!

Και μιας που τα λεγόμενα μου (νομίζω) κυριεύονται από μια μυστικοπάθεια και αοριστία συνεχίζω αντίστοιχα!

Τούτο το καιρό συμβαίνουν πολλές συμπτώσεις, κάτι που μου την σπάζει γιατί δεν (θέλω να) πιστεύω σε έτσι πράγματα. Η πλάκα είναι τόσο έντονα που τρομάζεις.

Επίσης αυτές τις μέρες βίωσα κάποια πράγματα που δεν περίμενα ποτέ να ζήσω! Θυμάμαι τα και γελώ! Ευτυχώς που η ζωή μας εκπλήσσει με παράξενους τρόπους και μάλιστα κάποιες από αυτές ευχάριστα.

Ακόμη η οικογένεια, αν και βασανίζεται αυτή την περίοδο από κάποιο θέμα, είναι σε απίστευτα καλή διάθεση και το χαίρομαι! Έχει καιρό να τους δω (ακούσω) εν μέσω προβλημάτων να είναι θετικοί. Όσο αντέξει!

Που την άλλη, ενώ έπρεπε να διαβάζω, προσπαθώ να ετοιμάσω κάποιες "ομιλίες" μου μαζί σου άππαρε (ναι, μερικά από εκείνα που ήθελα να μοιραστώ μαζί σου από την αρχή) και δεν μου βγαίνουν. Θέλω να είναι έτοιμες για την περίοδο των εξετάσεων οπότε ότι βγει.

Ίσως η επόμενη μας συζήτηση άππαρε να είναι κάτι πιο ανάλαφρο για να κρατήσω το ενδιαφέρων σου!

Καλό μήνα!