14 Ιαν 2009
Μια ευγενική χορηγία του greekstories
Δεν ήμουν ποτέ της ιδέας ενός μπλοκ παρά της αγάπης μου για τους υπολογιστές και το διαδίκτυο γιατί απλά δεν είχα να προσφέρω κάτι. Αγνοούσα ότι μπορεί αυτό να σου προσφέρει. Ελπίζω δηλαδή. Ο συνδυασμός των πραγμάτων που σου προσφέρει είναι παράξενος.
Ξεκίνησα με συγκεκριμένους λογούς και συγκεκριμένη μέθοδο, ότι με χαρακτηρίζει δηλαδή σε ότι κάνω. Κάπου ο φόβος με κράτα λίγο πίσω σε κάποια πράματα που θέλω να μοιραστώ. Θα το κάνω όποτε νιώθω ότι πρέπει και ελπίζω να πάρω αυτό που νομίζω ότι χρειάζομαι. Είναι καθαρά εγωιστικό και εδώ θέλω να μοιραστώ πράματα και να ρωτήσω ίσως για θέματα που δεν μπορώ (καλύτερα δεν θέλω ακόμη) να κάνω εκεί έξω, στον κόσμο επαφής. Για αυτό και η θεματολογία είναι συγκεκριμένη, μονοδιάστατη. Όχι πως σε αυτή την φάση της ζωής μου είμαι πιο πολύχρωμος εκεί έξω.
Μια μικρή λίστα με ότι θυμάμαι, μέσα στην οποία "κρύβονται" τα πιο σημαντικά
- Γιατί έχασα την μάππα
- Γιατί έχασα τον έλεγχο
- Γιατί μου έγινε έμμονη η ομοφυλοφιλία
- Γιατί βαρέθηκα να ακούω σχόλια από παντού χωρίς καν να τους ζητηθεί
- Γιατί το καλοκαίρι που πέρασε ήταν το χειρότερο μου, με διαφορά
- Γιατί το καλοκαίρι που πέρασε είδα τον χειρότερο μου εαυτό, με διαφορά
- Γιατί δεν εμπιστεύομαι κανένα
- Γιατί κανένας δεν ξέρει για μένα
- Γιατί θέλω να μοιραστώ
- Γιατί δεν αντέχω τις σκέψεις
- Γιατί η επαφή με την πραγματικότητα είναι επίπονη
- Γιατί βλέπω ταινίες και δεν αισθάνομαι
- Γιατί ακούω μουσική και βαριέμαι
- Γιατί δεν βρίσκω ενδιαφέρον στα ενδιαφέροντα μου
- Γιατί δεν με ευχαριστεί τίποτε
- Γιατί είμαι συνέχεια αλλού
- Γιατί βλέπω το μέλλον και δεν ξέρω τι να κάνω
- Γιατί έχω μια διαστρεβλωμένη αντίληψη της πραγματικότητας
- Γιατί η επόμενη μεγάλη αναποδιά που θα με βρει θα με θέσει εκτός μάχης
- Γιατί ωρίμασα απότομα
- Γιατί το μυαλό μου κόλλησε στα 17
- Γιατί από ένα ενθουσιώδη παιδί κατέληξα ένα μισαλλόδοξο πλάσμα
- Γιατί καμνώ πράματα επειδή πρέπει να γίνουν
- Γιατί πράματα που θέλω να κάνω δεν τα κάνω γιατί δεν βρίσκω τον λόγο να τα κάνω μόνος
- Γιατί θέλω να νιώσω πως ανήκω κάπου. Σε μια παρέα, σε ένα σύνολό, σε μια ιδέα.
25 στοιχημάτισαν:
όλοι κάπως έτσι ξεκινούν. στην πορεία αλλάζουν.
κόλλησα λίγο στο δεν εμπιστεύομαι κανένα.
ούτε και από εδώ. λίγοι και καλοί. εμπιστέψου το ένστικτό σου
Το να σου πώ, σιγα σιγά τζαι εννα έβρεις τον εαυτό σου, εν κάπως cliche, ίσως ηλίθιο.
Αλλά εν ρεαλιστικό. Μεν βιάζεσαι να κάμνεις πράματα. Ούτε να περιμένεις τζαι να προσμένεις για κάποια πράματα. Σκέφτου ένα συνδιασμό απαισιοδοξίας/μισαλλόδοξίας οπως λες τζαι εσύ μαζί με το να περιμένεις να γίνει κάτι. Σάστα τζαι εγύρασιν άππαρε.
Ξεκόλλα που τα 17 τζαι νιώσε όσο τζαι να είσαι. Εξάλλου, ξέρω αρκετές περιπτώσεις παρέων που εκολλήσαν στα μαθητικά τα χρόνια, τζαι εν λυπηρό να τους θωρώ.
Τζαι εν τέλει, αγάπα την μοναξιά σου. Εννα σε βοηθήσει να αποδεχτείς ότι κάποια πράματα εν απλά περαστικά. Πάν τζαι έρκουντε. Τζαι στο τέλος εννα δείς πως εννα αγαπήσεις τζαι τον εαυτό σου, τζαι εννα βρίσκεις χαρά τζαι ενδιαφέρον σε πράματα που εν υπολογίζεις.
Ακόμα ένα cliche, αλλά εν οι μικρές χαρές στη ζωή που μετρούν.
Συνιστώ τραγούδι για να νιώσεις καλύττερα: http://www.youtube.com/watch?v=s29S51KSbiQ . Είμαι σίουρος ότι εξανάκουσες στο στη διαφήμιση της ΑΜΙΤΑ.
Κατα τ'άλλα, κλείνω με στίχο που ελληνικό τραγούδι.
"Τα πιο ωραία πράγματα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις
και γίνονται τα θαύματα όταν πάψεις να επιμένεις.
Τα πράγματα τα όμορφα, όσο τα θέλεις χάνονται τυχαία,
κι ας ψάχνεις σε πολυόροφα, στα υπόγεια είναι η θέα."
Πε με cliche, πε με αισιόδοξο, κάτι που έν είμαι obviously, αλλά εν ούλλα αλήθκεια.
Λέει σου το κάποιος που έζησε αρκετές κατραπατσιές στη ζωή του.
Καλησπέρα apparos..
Νομίζω πως πρέπει να βρεις τον άνθρωπο αυτόν που θα σε κάνει να σβήσεις πολλά από την παραπάνω λίστα.Αρκετά από αυτά μπορείς να τα αλλάξεις(αρκεί να ΘΕΛΕΙΣ)...Και υπομονή πάνω απ'όλα.Η υπομονή και η επιμονή ανταμείβονται....
..
..
Να χαμογελάς πάντα.....
Εγω νομισα πως ησουν το cute boy στη φωτογραφια
οι λογοι σου σεβαστοι , αλλα πρεπει να αλλαξεις καποια πραγματα , να γινει καλυτερη η ζωη σου , συμφωνω με τον not me .
Νιωθω συγκινημενος που σε εμπνευσα για να γραψεις αυτο το κειμενο (αν και δεν εκαταλαβα σαν ππουλι που ειμαι που εγκειται η εμπνευση, αλλα ας το αφησουμε αυτο).
Οταν αρχισα να γραφω, τον τζιαιρο του Λολλου δηλαδη, ντρεπομουν να διαβασω αυτα που εγραφα γιατι δεν αντεχα να βλεπω τον εαυτο μου γυμνο. Φρικτη εικονα...
Μετα αυτη η εικονα με την παροδο του χρονου εγινε ο καλυτερος μου συνοδος, ο πιο στενος μου φιλος, ο τοιχος των δακρυων μου, της εκφρασης της απελπισιας μου, του θυμου μου, της οργης αλλα και της ελπιδας, της νοσταλγιας του σκοπου και του ταξιδιου μου.
Ετσι ειναι το γραψιμο, η ολοκληρωση του αυτοσκοπου μας, ενα μερος της αγαπης μας προς τον εαυτο μας, ενα βημα προς τον εγωισμος μας. Κι' αν οποιος σου διδαξε οτι το να εισαι εγωιστης ειναι λαθος ειναι ενας μαλακας και μισος. Μονο οταν γινεις ενας υγιεις εγωιστης θα μπορεσεις να γινεις δυνατος. Και το μπλοκ ειναι ενα αποφασιστικο βημα. Μπραβο σου.
Σε φιλω
apppare
αυτός ο κατεβατός η λίστα που έκαμες, μπορεί στην αρχή να "τρομάζει" τον αναγνώστη της αλλά όλοι, στο περίπου, νοιώσαμε ή νοιώθουμε πολλά απ΄αυτά που περιγράφεις.
Όπως μπορεί να ξέρεις, η ζωή είναι ρίσκο. Πρέπει κάπου να αφήσεις το ένστικτο σου να λειτουργήσει και να εμπιστευτείς ένα άτομο και να αρχίσεις να μιλάς, να επικοινωνείς και προπάντων, μιλώντας, να είσαι ο εαυτός σου. Κανένας δεν έχει αμέτρητους φίλους... αλλά 1-2 καλούς και έμπιστους τους χρειαζόμαστε.
'Ενστικτο εν δράση λοιπόν και με μια δόση ρίσκου... δώκε μέσα. Μεν χάνεσαι μέσα "στων συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία, ώς που (η ζωή σου) να γίνει σα μια ξένη φορτική" που λέει και ο Καβάφης.
Ρουθ Λεςς εφυρες με με τον Καβαφη...Νασαι καλα...
ιτ ιζ α νταινάμικ πρότσες. θίγκζ τσέηντζ! μπεε
τοβενε τι γίνετε όταν δεν εμπιστεύεσαι πλέον ούτε το ένστικτο σου; 'Όταν δεν είσαι σίγουρος για τις επιλογές σου πλέον τα πράματα δυσκολεύουν στο να δεχτείς το είναι σου
αξιούριστε, I feel you in so many ways.
Τζαι ας μεν ηξέρω τι κατραπατσιές επέρασες.
Εν τις μικρές χαρές που δεν αισθάνομε πλέον τζαι νευριάζω. Μοιάζουν ούλα μάταια.
Ευχαριστώ για το τραγούδι τζαι για τον Πασχάλη Τερζή, "Στα υπόγεια είναι η θέα"
Not me, ακριβός, πρέπει να θέλεις... και να μπορείς. Όταν βρεθεί ο άνθρωπος. Που υπομονή μπόλικη. Το χαμόγελο δεν επέτρεψα ως τώρα σε κανένα να μου το σβήσει τζαι ελπίζω να μεν συμβεί ποττέ.
uberbastard μόλις είδα το pircing (έτσι λέγετε;) στα χείλη σκεφτικά εσένα και την προτίμησα!
~~~...~~~, αλλάζω και δοκιμάζω πολλά στην ζωή μου. Τούτο που κατάλαβα ότι χρειάζεται είναι ανθρώπους που να ενδιαφέρονται για 'σένα. Η ζωή μου θεωρητικά είναι καλή, το αίσθημα του κενού είναι πρόβλημα.
Greekstories, έκλεψα την ιδέα μιας και είδα ότι μπορεί να αποκαλύψει πολλές αλήθειες (ή να παραπλανήσεις, για τους καχύποπτους)!
Όταν διαβάζω αυτά που γράφω έχω την εντύπωση ότι τα γράφει κάποιος άλλος. Δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ακόμα ότι είμαι εγώ.
Τον εγωισμό πλέον τον βλέπω σαν άμυνα. Φυσικά υπάρχουν πολλά επίπεδα εγωισμού και δεν ξέρω σε ποιο ανήκω.
Να σε καλά!
ruth_less χάνεις τον εαυτό σου όταν ρισκάρεις χωρίς αποτέλεσμα τζαι κυρίως όταν είσαι ο εαυτός σου, έστω και αν δεν αποκαλύπτεις όλες τις πτυχές σου αφού δεν σου ζητήθηκε (και κυρίως όταν με έμμεσο τρόπο σου γίνετε αντιληπτό πως δεν θα ήθελαν να είχαν σχέση με αυτές). Όπως τα γράφετε νομίζω ότι απλά είμαι άτυχος με τους ανθρώπους που ήρθα πιο κοντά. Απλά κουράζεσαι.
greekstories (again) ο Καβάφης εδυσκόλεψεν με πολλά τρίτη λυκείου τόσο στο μάθημα όσο τζαι στην ψυχή (αν υπάρχει)
πρόβατε αλλάζουν τρομαχτικά!
Καλά κάνεις αλλά προσπάθησε να περάσεις γνώσεις που θα πάρεις από δω στην καθημερινότητα σου εκεί έξω :)
tha se parapampsw se ena post mou.
Kratiemai apo to "anhkw" pou egrapses...
Poly kala ekanes kai arxises na grafeis. Eimaste mazi sou
http://petrosfaux.blogspot.com/2008/06/blog-post_18.html
Κώστα πίστεψε με τον τελευταίο χρόνο πέρασα αρκετά στην καθημερινότητα μου. Σιγά - σιγά θα προσπαθήσω και σε άλλες.
Πέτρο να σε καλά για την υπόδειξη! Δεν μπορώ να πω πως κατάλαβα τι ήθελες να πεις αλλά το ερμήνευσα με τον δικό μου τρόπο! Να ανήκω σε κάποιο άνθρωπο, σε κάποια ψυχή, αυτό.
Πρώτο Post που διαβάζω και έπεσα πάνω στον απολογισμό της προσωπικότητας σου. Ενδιαφέρον, αρχίζω με τα ενδιαφέροντα και άκρως προσωπικά.
Κοίτα πάντως, ο καθένας μας κάνει blogging για χίλιους διαφορετικούς λόγους. Οπότε μην το ψάχνεις να βρεις συνταγή.
Πάντως το ότι μπόρεσες να τα βάλεις σε μια λίστα είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα. Μην σου πω ότι είναι και η μισή δουλειά. Τώρα πρέπει να ηρεμήσεις και να βιώσεις την διαδικασία όσο πιο χαλαρά γίνεται. Και θα βρεις τον δρόμο σου. Μην αγχώνεσαι. Όλοι λίγο πολύ τον βρίσκουν σε αυτή τη ζωή!!
Καλώς σε βρήκα λοιπόν. Θα τα λέμε νομίζω!
Μ' αρέσουν αυτά που λες. Και κάπως έτσι πολλές φορές αισθάνομαι κι εγώ. Το περίεργο είναι ότι το δώρο που έχουν αρχίσει να μου κάνουν τα μπλογκ (γιατί και το δικό μου καινούργιο είναι), είναι η συνειδητοποποίηση ότι υπάρχουν εκεί έξω πολλοί άνθρωποι που αισθάνονται, σκέφτονται και περνάνε τα ίδια με εμένα. Συνέχισε να γράφεις...:)
# Γιατί είμαι συνέχεια αλλού
# Γιατί βλέπω το μέλλον και δεν ξέρω τι να κάνω
# Γιατί δεν αντέχω τις σκέψεις
# Γιατί η επαφή με την πραγματικότητα είναι επίπονη
# Γιατί βλέπω ταινίες και δεν αισθάνομαι
Γιατί θέλω να νιώσω πως ανήκω κάπου. Σε μια παρέα, σε ένα σύνολό, σε μια ιδέα.
στάθηκα λίγο εκεί που λες ότι δεν εμπιστεύεσαι κανέναν. δεν ξέρω αν είναι καλό να ανήκεις κάπου, αν και αυτό μάλλον το λέω με την εφηβική μου επαναστατικότητα..
θα δεις, είναι πάντως καλό να τα γράφεις. και ό,τι θέλεις, εδώ..
καλησπέρες..
# Γιατί θέλω να μοιραστώ
# Γιατί δεν αντέχω τις σκέψεις
# Γιατί η επαφή με την πραγματικότητα είναι επίπονη
# Γιατί βλέπω ταινίες και δεν αισθάνομαι
# Γιατί ακούω μουσική και βαριέμαι
# Γιατί δεν βρίσκω ενδιαφέρον στα ενδιαφέροντα μου
# Γιατί δεν με ευχαριστεί τίποτε
# Γιατί είμαι συνέχεια αλλού
# Γιατί βλέπω το μέλλον και δεν ξέρω τι να κάνω
Thats definitely me.
Scary!
Πραγματικά τούτο σκέφτομαι τις τελευταίες μέρες.
Οτι εν είμαι ευτιχισμένος. Και οτι εν ξέρω τι να κάμω για να γίνω.Να νιώσω ολοκληρωμένος.
Εννα έρτει.. εννά έρτει.. ετσι μου λαλούν.
Πούντο;
ανήκεις
VK in Athens, καλωσόρισες στον προσωπικό μου χώρο τότε! Συνταγή δεν υπάρχει, απλά δοκιμάζω να ανοίξω ένα παράθυρο διαφυγής!!
Κυκνέ, ακριβός, το έγραψα και παλαιότερα, είναι φανταστικός ο τρόπος που σε αφήνει να μπεις στο μυαλό κάποιου άλλου, όσο σε αφήνει βέβαιο.
Μικρέ (;) Ναυτίλε δεν υπάρχει λόγος να αφήσεις τώρα κάποιο να σου καταστρέψει την εμπιστοσύνη! Πάντως εσύ ανήκεις, στους έφηβους επαναστάτες ;)
Λευtη όντως τρομαχτικό, όπως τζαι η απόγνωση του να μεν ξέρεις τι σου γίνετε, τι να κάμεις. Ποιοι ξέρουν άραγε; Ή απλά δοκιμάζουν.
Πούντο; Το μόνο σιουρο αν έρτει θα το αναγνωρίσεις, ελπίζω το ίδιο.
Τρελογιατρέ, επίσης :P
το έφηβος το έβαλα κατ'ευφυμισμόν, 25 χρόνων έχω φτάσει..
Νομίζω πως όλοι μας για κάποιούς από αυτούς τους λόγους ξεκινήσαμε..... είναι και το blogging μια εμπειρία! :-)
Είναι μια εμπειρία και όπου μας βγάλει!
Γιατί και να μάθουν λίγο ξαλάφρωμα θα νιώσεις. Αλλά οι σκέψεις θα μείνουν.
Ο φόβος ότι θα μείνεις μόνος θα μείνει.
Και ο φόβος να μείνεις μόνος είναι χειρότερος από την ίδια την μοναξιά.
Βρες το δρόμο σου. Και είσαι αναηγκασμένος να τον βρεις. Δεν έχεις επιλογή να μη βεις κάτι.
Είναι σαν τη ζωή. Κανείς δε σε ρώτησε αν θέλεις να ζήσεις in the first place
ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ που αγχόνουνται ούλλοι οι πούστηδες να το πουν να μεν το πουν να κάμουν να μεν κάμουν, εν κάπως ψέφτικο.
Χέστηκα τι κάμνεις στο κρεβάτι σου. Εκτός αν θέλω να είμαι τζιαι εγώ μέσα....
Είσαι μες στην σκέψη μου.
Αν ήταν μόνο το κρεβάτι το θέμα θα ήταν πολλά πιο απλό.
Έχει να κάνει με την ειλικρίνεια. Κάθε φορά που σε ρωτούν πως παν οι γκόμενες, κάθε φορά που σε ρωτούν πότε θα σε παντρέψουμε, κάθε φορά που θέλεις να γνωρίσεις τον άλλο επειδή σου κίνησε το ενδιαφέρον (πιο απλά να φλερτάρεις), να μπορείς να είσαι ειλικρινής και να πεις ότι ενδιαφέρομε για άντρες, ότι δεν σκοπεύεις να παντρευτείς για αυτό το λόγο, να μπορείς να ρωτήσεις πιο άνετα τον άλλο. Τούτα ούλα χωρίς οι γονείς σου να φρικάρουν, να αναρωτιούνται τι έκαμαν λάθος, να νιώθουν ατιμασμένοι, να σε απομονώνει ο κόσμος, να σε βλέπει με οίκτο, να σε χλευάζει, να σε δέρνει και να μπορείς να γράψεις εσύ επώνυμα...
Ότι δηλαδή μπορούν να κάμει ένας ετεροφυλόφιλος δηλαδή. Για να μπορέσει να καλύψει τις υπόλοιπες ανησυχίες του. Να μπορεί να μιλήσει άνετα για τα προβλήματα, τις χαρές του και τις λύπες του με τα άτομα που τον μεγάλωσαν και εμεγάλωσε. Χωρίς να αναλώνεται στο να βρει άτομα εμπιστοσύνης.
Επαναλαμβάνω ότι είσαι μες την σκέψη μου, το να το πω η όχι δεν έχει καμία σχέση με τις σκέψεις που κάμνω και το τι νιώθω.
και το κρεβάτι εν κρεβάτι, να μπορείς να πεις αγαπάς τον άλλο χωρίς τα παρατράγουδα εν το πρόβλημα. Να έχει η σχέση σου ένα σκέπαστρο, το σκέπαστρο της πολιτείας, της κοινωνίας.
Μακάρι να ήταν απλά και να μην τα κάμναμε περίπλοκα
ειμαι ο ίδιος ανώνυμος με πριν
Όπως το βλέπω, τούτη η διαδικασία θα σου δώσει πολλά σαν χαρακτήρα. Πιάσε τα. Διαμόρφωσε όνειρα, αναγκες και πραγματοποιήσε τες.
Η μοναξιά, το αν φταίνε οι γονείς, ο φόβος, ο ρατσισμός, ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΝ ΠΟΤΕ, ΜΑ ΠΟΤΕ.
Και η πιο ακτιβίστρια πουστάρα να γίνεις, πάλι θα λένε "ο γκει ο ακτιβιστής", αλλά οκ, δεν θα σε κοροιδεύουν.
Το θέμα ταυτότητας-ειλικρίνειας μη σε απασχολεί, όλος ο κόσμος ζει τη ζωή ενός άλλου σε κάποιο βαθμό.
Κάνε το πόνο προσευχή, κάνε το φιλί βαρκούλα και συνειδητοποιήσε ότι πρέπει να δημιουργήσεις για να ευτυχίσεις
Καλημέρα
Δημοσίευση σχολίου