apparos

Άππαρε που έμεινα; Α ναι, λίγο μετά το τέλος του δεύτερου εξαμήνου. Πλέον δεν με σήκωνε το κλήμα, απέφευγα οτιδήποτε έχει να κάνει με ανθρώπους. ΕΓΩ δεν έκανα για αυτή την κοινωνία. (χαρτομάντιλο κανείς;)

Μπήκα αισίως στο τρίτο εξάμηνο, τα πράγματα στο σπίτι καλυτέρευαν, ανακάλυψα και το irc και δοκίμαζα την κοινωνικότητα μου εκεί μέσα. Φυσικά όλοι έψαχναν για γνωριμίες οπότε απλά περνούσα την ώρα μου όταν δεν υπήρχε κάτι άλλο στο υπόλοιπο διαδίκτυο να κοιτάξω. Ε σε κάποια φάση ανακαλύπτω το #gaycy! Τρελός θα ήμουν αν δεν συζητούσα εκεί μέσα να δω τι άτομα υπάρχουν. Αν είναι όμοιοι μου ή αν είναι εντελώς διαφορετικά, τρελά άτομα.

Δεν φαντάζεσαι την έκπληξη μου όταν γνώρισα άτομα πολύχρωμα! Άτομα συνηθισμένα, το κάθε ένα με τα δικά του ενδιαφέροντα και το θέμα σεξ δεν ήταν το μόνο που ψάχνανε, και όσοι το ψάχνανε ήταν ξεκάθαροι, καθόλου χυδαία και το όχι σήμαινε όχι. Γνωρίζοντας την επικινδυνότητα του ίντερνετ δεν έψαχνα κάτι παραπάνω από απλή κουβέντα πάνω σε όλα τα θέματα.

Με τα πολλά φτάνει το τέλος της σχολικής χρονίας και κάπου στο καλοκαίρι πάμε οικογενειακός για τις διακοπές μας. Ευτυχώς το οικογενειακό θέμα ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Το μόνο θέμα ότι δεν ένιωθα και ιδιαίτερα άνετα βγαίνοντας έξω από το διαμέρισμα όπου μέναμε.

Που λες άππαρε, την δεύτερη μέρα παρατηρώ μια συνηθισμένη οικογένεια και ένα παιδί στην ηλικία μου, κουκλί, να αποφεύγει να κάνει ότι κάνανε οι υπόλοιποι. Συμμαζεμένο, δεν κολυμπούσε τόσο συχνά όσο οι υπόλοιποι, σοβαρό να κάθετε και να παρατηρεί την παρτίδα ταβλιού που έπαιζαν οι μεγαλύτεροι. Ταυτίστηκα μαζί του και τον καψουρεύτηκα.

Σε κάποια φάση ήρθε μια μεγάλη παρέα, πρέπει να ήταν από 18 μέχρι 22 ετών, που πρέπει να ήταν οικογενειακή φίλοι με την οικογένεια του παιδιού. Φαινόταν ότι περνούσαν απίστευτα ωραία, το διασκέδαζαν. Ο ένας φαινόταν υπερβολικά κοινωνικός και η φυσιογνωμία του παρέπεμπε σε ξένη υπηκοότητα. Είχε δε και κολιέ (πως το λένε τέλος πάντων) στο λαιμό, κάτι που βάση τις δίκες μου ιδέες παρέπεμπε σε gay. To gaydar εν δράση χωρίς καν να ξέρω ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα!

Φυσικά ζήλευα αφάνταστα, αλλά αυτό που ζήλεψα πραγματικά ήταν αργότερα!

Στις βραδινές ειδήσεις κατά την διάρκεια τον διακοπών, μονοπωλούσε ένα δυστύχημα. Παράλληλα ήταν στην επικαιρότητα και το θέμα της ομοφυλοφιλίας. Κάτι με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Νομιμοποιούσαν λέει την ομοφυλοφιλία στα 16 και όχι από τα 18 όπως ίσχυε μέχρι τότε. Σε λίγο καιρό θα έκλινα τα 16 και σκεφτόμουν ότι πλέον θα ήμουν νόμιμος! Τρομάρα μου!

Τελειώνουν οι διακοπές και το μόνο ουσιαστικό πράγμα που έκανα ήταν να παρατηρώ το παιδί αυτό και να χαίρομαι την μεγαλύτερη παρέα που όμως έκατσε 2-3 μέρες μόνο. Επιστροφή πάλι στο σπίτι και στο διαδίκτυο!

Μετά από λίγες μέρες πέφτει συζήτηση στο irc με νέο πρόσωπο. Στα πολλά ταυτίζονται κάποιες μέρες των διακοπών του στο χώρο που βρισκόμουν εγώ. Μετά από εξονυχιστικό έλεγχο (είπαμε τα κάνω αυτά) επιβεβαιώνω ότι ήταν το παιδί με το κολιέ! Με ρώτησε γιατί δεν του μίλησα και ποιος ήμουν εγώ για να καταλάβει. Χεσμένος όπως ήμουν με την ταυτότητα μου του είπα ότι δεν πολυέβγαινα έξω και ότι παρατηρούσα από το παράθυρο. (θυμίζει κανένα παραμύθι;)

Στην συζήτηση που ακολούθησε μου είπε ότι μεγάλωσε Αγγλία και τώρα επέστρεψε ή κάτι τέτοιο. Μάλλον ο ένας γονιός του ήταν Άγγλος. Η δε παρέα του αποτελείτο από straight και γκέι! Αυτό ήταν που ζήλεψα περισσότερο. Ότι στην παρέα του υπήρχαν ανοιχτόμυαλα άτομα!

Τον ρώτησα και για το παιδί και απέφυγε να μου απαντήσει. Σε κάποια φάση του είχε φύγει και μου είπε ότι ήταν και αυτός δικός μας! Χαρές εγώ να κάνω όνειρα! Μου έδωσε και το τηλέφωνο του χωρίς να του δώσω εγώ το δικό μου. Έξαλλου δεν είχα δώσει ποτέ το τηλέφωνο μου σε κανένα.

Εκείνη την περίοδο είχα μαζέψει μερικά τηλέφωνα, διευθύνσεις email και κάποιες φωτογραφίες. Το μόνο που κράτησα μέχρι σήμερα είναι το τηλέφωνο του, αν και δεν τόλμησα ποτέ να στείλω έστω ένα μήνυμα.