7 Μαρ 2009
Πριν κάτι μήνες ήμουν στο νέο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας να πάρω κάποια φάρμακα. Καθώς περίμενα στην, ευτυχώς, μικρή ουρά του φαρμακείου, ένας κύριος που θα ήταν προς το τέλος της 5ης δεκαετίας του, αρχές της 6ης, μου άνοιξε συζήτηση.
Στην αρχή μου φάνηκε ένας άνθρωπος από αυτούς που λέμε είναι αλλού, ίσως έτσι να ήταν.
Με ρώτησε αρχικά για ποιο λόγο βρισκόμουν στο νοσοκομείο και αφού του απάντησα, από ευγένεια ρώτησα για το λόγο της δικής του παρουσίας. Συμφωνήσαμε ότι παρ'όλη την γκρίνια που ακούγεται για το νέο Νοσοκομείο, ήταν αρκετά καλό σε θέμα εξυπηρέτησης από ότι στο παλιό. Στην συνέχεια συστηθήκαμε και συνέχισε να ρώτα διάφορα για μένα όπως παράδειγμα για το από που κατάγομαι, τι σπουδάζω και τα σχετικά. Σε κάθε ερώτηση του που απαντούσα, ρωτούσα πίσω την αντίστοιχη.
Είχε πει ότι καταγόταν από τα κατεχόμενα. Με τον εκτοπισμό του εγκαταστάθηκε σε δήμο της Λευκωσίας και δίδασκε Αγγλική φιλολογία. Λίγες οι φορές που επισκέφτηκε τα κατεχόμενα.
Στο τέλος της συζήτησης μου λέει ότι του αρέσει η παρέα μου και θα ήθελε να κρατήσουμε επαφή.
Μετά το σοκ, η πρώτη μου σκέψη ήταν πως αυτός ο άνθρωπος, που με βάσει τα λεγόμενα του δίδασκε Αγγλικά, ήταν παιδεραστής. Ευτυχώς πριν ολοκληρώσω την σκέψη συνειδητοποίησα ότι καθόλου παιδί δεν είμαι για να κρίνω τόσο σκληρά ένα άνθρωπο. Αντιθέτως ίσως φλέρταρε με τα νιάτα μου, κάτι που είχε και ίσως δεν ευχαριστήθηκε κάπου εκεί το '74. Ένας άνθρωπος πιθανότατα μόνος, να αναζητεί συντροφιά.
Μετά το χαμόγελο του απάντησα ευγενικά ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό, αφού σε λίγες μέρες θα επέστρεφα στις σπουδές μου.
Είχα μείνει έκπληκτος κυρίως γιατί κάτι τέτοιο μου συνέβη στην Κύπρο.
Περισσότερο όμως φοβήθηκα ότι ο άνθρωπος αυτός ίσως κατάφερε να δει και καταλάβει κάτι περισσότερο για μένα.
Φόβος επίσης ότι μια μέρα θα είμαι στην θέση του.
Το περιστατικό αυτό δεν το μετέφερα σε κανένα άππαρε. Το κράτησα για μένα, μάλλον γιατί έτσι έμαθα να κάνω, μαζί με τους περισσότερους, να αποσιωπούμε κάθε τι διαφορετικό, "παράξενο". Κυρίως όμως δεν το μοιράστηκα λόγο των πιο πάνω φόβων αλλά και για το ότι, το πιο πιθανό, θα τον έκριναν με τον ίδιο σκληρό τρόπο που έπραξα και εγώ.
28 στοιχημάτισαν:
αν ο κύριος ήταν κυρία θα είχαν προξενηθεί τα ίδια συναισθήματα; ρητορική η ερώτηση. είναι κάτι που τυχαίνει σε όλους μας νομίζω. ίσως είναι οι καιροί που μοιάζει να χάνουμε την όποια αθωότητα και τα απλά από μόνοι μας πολλές φορές τα κάνουμε περισσότερο σύνθετα, από ότι στην πραγματικότητα είναι.
Δεν το έκρινες σκληρά, υποθέσεις κάνεις..
Ίσως μπορούσε να συζητήσει μαζί σου με ωραίο τρόπο Άππαρε και όχι κάτι παραπάνω..
Φόβος για πολλά, το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποια στιγμή θα είμαστε στη θέση του.. αναπόφευκτο..
τραβάω τέτοιες περιπτώσεις σαν μαγνήτης.
κάθομαι εκεί ησυχη,μοναχουλα και σκεπτικη και τσουπ! θα ερθει ο καθενας να μου πιασει κουβεντα..
ειναι και λιγο κομπλεξ να αποφευγεις να ανοιξεις συζητηση με εναν αγνωστο,αλλα σε καταλαβαινω γιατι κι εγω το ψιλοφοβαμαι....
Ωραία ιστορία. Ποιος ξέρει τι ήθελε; Είναι πολλές φορές περίεργοι οι άνθρωποι. Ο φόβος σου ότι κατάλαβε κάτι περισσότερο για σένα μου θύμισε αυτό που λέμε ότι το όμοιο αναγνωρίζει το όμοιό του. Πάντως, συμβαίνει... καλά έκανες και δεν το είπες. Καλό βράδυ.
το ίδιο σκηνικό μ΄'ενα όμορφο παιδί, θα δημιουργούσε ένα απίστευτα όμορφο συναίσθημα. Ίσως είναι η ηλικία που οδήγησε σ αυτές τις σκέψεις...
tha erthei i krisi apo allous pros esena.
syntoma kai ameilikta.
etsi einai kai apla exe gera nevra
elpizw na anikeis stous tyxerous
η διαφορα ηλικιας ειναι αυτο που σε εκανε να αρνηθεις? το να κρατησεις επαφη με καποιον δεν σημενει οτι πρεπει να το προχωρησεις, μαλλον σε ξαφνιασε το ολο θεμα .
Και μόνο οτι το κατέγραψες εδώ δείχνει ότι δεν έμεινες στην επιφανειακή κρίση. Δεν έμεινες στη σκέψη που, στους περισσότερους από εμάς, θα ερχόταν αμέσως στο κεφάλι και θα έμενε εκεί. Η μοναξιά μπορεί να είναι πολύ σκληρό πράγμα...
Συμφωνώ με τον ~~~...~~~
Εάν θέλεις μπορείς να βρεις πολλά κοινά θέματα για επικοινωνία...
Δεν υπήρχε λόγος πάντως να τρομάξεις...
b|a|s|n\i/a ακριβώς, το φύλο έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Και η χαμένη αθωότητα δίνει χώρο στην καχυποψία.
Ηφαιστίωνα μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε.
Νεράιδα τυχερή είσαι! Θέλει προσοχή η συζήτηση με κάποιο άγνωστο
Κύκνε πότε δεν θα μάθουμε. Όντως η ιδέα της αναγνώρισης με τρόμαξε.
Θάνο σίγουρα ήταν η ηλικία. Οι ρόλοι όμως κάποτε θα αντιστραφούν, αν βέβαια φτάσουμε αυτή την ηλικία!
Πέτρο την φοβάμαι όσο δεν μπορείς να φανταστείς.
~~~...~~~ όποια ηλικία και να ήταν, στην φάση που ήμουν (και νομίζω είμαι ακόμη) θα αρνιόμουν. Η ηλικία με ξάφνιασε και μου προκάλεσε όλο το συλλογισμό. Με ξάφνιασε δεν λες τίποτα.
Eólica θα προτιμούσα να έμενα στην επιφανειακή κρίση... Η ανεπιθύμητη μοναξιά είναι σκληρή.
Not me ίσως, το θέμα να θέλεις την επικοινωνία γενικότερα. Υπήρχε δεν υπήρχε λόγος, η εμπειρία ήταν παράξενη.
Nα λέμε τώρα και του στραβού το δίκιο! Αν ο κύριος ήταν γύρω στα 20 με 30 το πολύ, το post σου θα είχε μια τελείως διαφορετική χροιά. Η ηλικία, είτε μας αρέσει είτε όχι είναι ένας πολύ βασικός παράγοντας. Κυρίως γιατί από κάθε ηλικία περιμένουμε μια αντίστοιχη συμπεριφορά. Καθετί που παρεκλίνει από αυτό που αναμένουμε, μας φαίνεται ξένο και παράξενο, όπως ο κύριος στο νοσοκομείο. Ομοίως μπορώ να σου παραθέσω τη δικιά μου κακιά γνώμη για ένα πολύ μεγάλο κύριο σε ένα bar να την πέφτει σε πιπίνια.
Σε κάθε περίπτωση βέβαια και εσύ αλλά και εμείς κάνουμε απλά υποθέσεις. Δεν ξέρουμε κιόλας τι ήθελε από σένα ο κύριος. Ωστόσο, όλοι στο πίσω μέρος του μυαλού μας έχουμε βγάλει μια απόφαση για την συγκεκριμένη υπόθεση!!
VK δεν θα υπήρχε αυτό το post! Ποιος καθορίζει την συμπεριφορά που πρέπει να έχει κάθε ηλικία;!
Υποθέσεις κάνουμε πάντα με βάση τα στοιχεία που έχουμε και την καχυποψία που μας διέπει!
@Apparos: Ποιος την καθορίζει; Μα οι κοινωνικές συμβάσεις βεβαίως! Μέσα σε κοινωνίες ζούμε και μεγαλώνουμε. Θα ήταν παράλογο να μην επηρρεαζόμαστε και ελάχιστα από τις νόρμες που μας επιτάσσουν από τη μέρα που γεννιόμαστε!
Υποθέσεις σαφώς κάνουμε, αλλά αν ζούσες σε μια άλλη κοινωνία που ενδεχομένως ήταν πιο ανεκτική στο τι περιμένει κανείς από πιο μεγάλους ανθρώπους, τότε μπορεί και να μην υπήρχε αυτό το κείμενο. Αν και μεταξύ μας η συγκεκριμένη νόρμα είναι μάλλον παγκόσμια!! Τώρα το αν αυτό είναι καλό ή όχι είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης. Το πως εξάλλου ο καθένας μας διαχειρίζεται τις κοινωνικές συμβάσεις είναι προσωπικό του θέμα που εξαρτάται από τα βιώματα και την παιδεία που έχει!!
VK Ακριβώς! Και εκεί είναι που αναρωτιέσαι αν η κοινωνία σπρώχνει κάποιους στην απομόνωση, την μοναξιά. Στο τελευταίο που λες θέλω να προσθέσω ότι εξαρτάτε και από τον χαρακτήρα, που πιστεύω δεν διαμορφώνεται μόνο από βιώματα και την παιδεία.
@Αpparos: Είμαι μαζί σου στο θέμα τη απομόνωσης της τρίτης ηλικίας ή και εν γένει αυτού που θεωρείται διαφορετικό. Με τη στάση μας μπορούμε να αλλάξουμε πολλά πράγματα. Τουλάχιστον αυτά που πέφτουν στην αντιληψή μας. Ωστόσο, η περίπτωση που περιγράφεις δεν ξέρω αν είναι το ίδιο. Και πάλι μπορεί να γίνομαι υπερβολικός, αλλά αυτή η κωλοκοινωνία με έχει μάθει να είμαι πρώτα καχύποπτος! Εννοείται βέβαια ότι και ο χαρακτήρας παίζει ρόλο, αλλά και αυτόν ποιος το πλάθει; Από μόνος του;
MSN το κάναμε πάλι. Μου το βγάζει το blog σου...χαχαχα!!!
VK λολ, από την στιγμή που εκφράζω απορίες, ανησυχίες λογικό είναι! Καχύποπτος παρομοίως, αλλά πάντα ψάχνω να δω και την άλλη άποψη. Είπα οι πρώτες σκέψεις αυτές ήταν, οι καχύποπτες, εκ τον υστέρων το σκάλισα παραπάνω.
Και για τον χαρακτήρα θα ήθελα να πιστεύω πως πλάθεται, έστω στο ελάχιστο, από εμάς τους ιδίους και όχι καθοριστικά από το περιβάλλων.
Το γέλιο είναι ότι οι αναρτήσεις σου το βγάζουν και λίγο αυτό. Δηλαδή την απορία. Τουλάχιστον σε μένα το βγάζουν!!
Ο χαρακτήρας και βέβαια πλάθεται και από εμάς. Δεν υπάρχει ποτέ μια μεμονωμένη εξήγηση για τα πράγματα που αφορούν την ανθρώπινη υπόσταση, ειδικά όταν αναφερόμαστε στον χαρακτήρα ενός ανθρώπου.
Όσο για την άλλη πλευρά, καλό είναι να την ψάχνουμε και αυτή, γιατί μπορεί να μας δώσει πολύτιμη γνώση. Το να δω όμως το κόσμο μέσα από τα μάτια ενός άλλου ανθρώπου δεν είναι και πάντα εύκολο. Εκπαιδεύομαι με τον καιρό όμως!!
Να θυμάσαι πάντα την παροιμία: εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα'ρθεις!
καλε ακομη κι εγω που ειμαι μια θεοτητα ζώσα εχω φαει χυλποτητα
.υ.γ και μετριόφρων!!
VK όπως όλοι μας! Φτάνει να επιδιώκουμε την εκπαίδευση μας!
turi την είχα υπόψη και δεν νομίζω να την ξεχάσω ποτέ! Ελπίζω βέβαια να ζήσω αυτή την πορεία.
Στέλλα φαντάσου εμείς οι απλοί θνητοί πόσες τρώμε! Και με το μετριόφρων τι θες να πεις;! Ξεκαθάρισε ΤΩΡΑ! Δεν μας συνηθίζεις σε αοριστίες! :P
giati einai toso kako afto pou ekane?
kai giati eimaste toso ratsistes me tis megales ilikies?
emeis then tha ginoume pote 60 eton?
tha prepei oloi na mas antimetopizoun san paiderastes?
kai an ithele simdrofia ti egine?
ekane mia protasi isa kai starata
kai pali se sxesi me tis proigoumenes genies, eixame tin eykairia na feroume ti zwi sta metra mas. Aytoi ws epi to pleiston pigan xamenoi. Ayto vevaia kanei xeiroteri ti monaxia tous.
το κακό δεν είναι οτι σου μίλησε και σου ζήτησε να κρατήσετε επάφη. Το κακό είναι στην σκέψη πως κάποια μέρα θα είσαι και εσυ στην ίδια θέση.
Someone told me.Gay life is a lonely life. Remember that.
Sad but true.
πισωγλέντης:
όχι
στερεότυπα
αν προλάβουμε
όχι
τίποτα!
ακριβώς, και αυτό ξάφνιασε!
Η καχύποπτη φύση μας όμως μας ωθεί να συμπεραίνουμε τα χειρότερα, τουλάχιστον στην πρώτη σκέψη
Θάνο έχουμε ίσως καλύτερες ευκαιρίες. Είναι κρίμα πάντως να λες πως πήγαν χαμένοι και ακόμη πιο κρίμα που είναι πραγματικότητα.
The Lboy (Liberated?) βλέπεις στιγμιαίο τον εαυτό σου στο μέλλον.
Ποιος λέει αυτά τα ψεύδη;! Μεγάλη συζήτηση αυτή που νομίζω πως ξεκινά από την κοινωνία, που απλά δεν μπορεί να "στεγάσει" τέτοια ζωή, αφήνοντας εκτεθειμένους πολλούς, όπως και άλλες κατηγορίες ανθρώπων.
αχ κι εγω σκεφτομαι οταν θα γινει το νινακι μου σαν πατημενο συκο θα το βλεπει κανεις?
αχ θα με βρουν ενα πρωι αγκαλια με τον τζεφ τον δονητη μου!
:)))
ΓΙατί τον είπες παιδεραστή τον άνθρωπο , ω Άππαρε; Πόσο είσαι νέε μου;
Στέλλα λολ! Πατημένο σύκο! Καλή συντροφιά είναι και ο Τζεφ! :)
Εμένα με βλέπω να με βρίσκουν αγκαλιά με ένα pc!
suncitizen μα αυτό λέω! Πρώτη σκέψη ότι είναι παιδεραστής, ύστερα συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι μικρό παιδί αλλά είκοσι και κάτι χρονάκια, αξύριστος και καθόλου παιδί δεν έμοιαζα! Έκρινα βιαστικά και με βάση στερεότυπα!
Είκοσι και κάτι; Πόσο κάτι;
Αν είναι λίγο κάτι, έχεις ακόμα βλαστοκύτταρα και μου είσαι χρήσιμος, για να με ανανεώσεις. Aν είσαι πολύ κάτι, βρές ένα μικρότερο να ανανεώσει εσένα :))
Δημοσίευση σχολίου