apparos

Άππαρε μου ακούς ακόμα; Σήμερα λέω να σου μιλήσω για το δημοτικό. Μια μέρα που λες πήγα για πρώτη φορά στο δημοτικό. Δεν θυμάμαι αυτή την μέρα. Θυμάμαι μόνο να μαθαίνουμε γράμματα, αριθμούς, μυθιστορήματα. Να ζωγραφίζουμε και να γυμναζόμαστε.

Να γυμναζόμαστε είπα; Λίγα πράγματα, κάτι τεντώματα, ένα δυο γύρους του γηπέδου, όλα σε 10 λεπτά! Τα υπόλοιπα ποδόσφαιρο! Μόνο που εγώ δεν έπαιζα ποδόσφαιρο και προτιμούσα το πιο θηλυπρεπές άθλημα... το μπάσκετ. Εκεί άρχισαν και τα πρώτα σχόλια.

Σημασία δεν έδινα μιας και όλοι κοροϊδεύαμε όλους για κάτι.

Όσο περνούσαν οι τάξεις του δημοτικού, λογικό συνέβαιναν διάφορα που συνειδητά ή υποσυνείδητα αποφεύγω να θυμηθώ.

Πριν τελειώσω την τετάρτη δημοτικού είχα μια μανία με κατασκευές. Έπαιρνα χαρτόνια και σχεδίαζα με υπερβολική προσοχή τις πλευρές ενός κουτιού, πως θα διπλωθεί και που θα κολλήσει τι. Κουμπαράδες, σπίτια, μολυβώθηκες, όλα από χαρτόνι και σε αφθονία. Έπαιρνα τα παιχνίδια, ηλεκτρονικά και όχι, τα διέλυα για να δω πως δουλεύουν και τα συναρμολογούσα πίσω (όσα επιβίωναν!)

Κάπου στο τέλος της τετάρτης δημοτικού, είχα ξεκινήσει μαθήματα κολύμβησης όπως και πολλοί άλλοι συμμαθητές μου. Μιλάμε για τις πιο ωραίες αναμνήσεις! Παράλληλα φυσικά άρχισα να εξερευνώ περισσότερο το σώμα μου (guess what) κάτι που δεν φαίνεται να απασχολούσε ιδιαίτερα άλλους συμμαθητές μου. Κάπου στην πέμπτη δημοτικού μου κόλλησε μια μανία για υπολογιστές. Ένα εβδομαδιαίο περιοδικό εκμάθησης υπολογιστές είχε εμφανιστεί στα περίπτερα και δεν το έχανα. Δεν πέρασε βέβαια αρκετός χρόνος και είχα ζαλίσει τους γονείς μου για υπολογιστή. Φυσικά όταν πήραμε υπολογιστή, δεν έκαναν το δικό μου χατίρι άλλα περισσότερο το δικό τους για να μάθουν και αυτοί αφού όπως λεγόταν συχνά εκείνη την περίοδο "τα κομπιούτερ είναι το μέλλον".

Περιττό να αναφέρω ότι οι υπολογιστές ήταν η νέα μου μανία και οι δάσκαλοι με έβλεπαν σαν εξωγήινο όταν τους εξυπηρετούσα σε θέματα υπολογιστών!

Πριν τελείωση και η Πέμπτη δημοτικού είχε ξεκινήσει και η τριχοφυΐα στα επίμαχα μέρη, ενώ ξεκινούσε ήδη η νέα χρόνια για την κολύμβηση. Με ένα από τους συμμαθητές μας ήμασταν πιο πιτσι-πιτσι να το πω, μιας και του έκανα προξενιά με συμμαθήτρια μας! (Μικροί στα βάσανα).

Που λες άππαρε, στο μαθήματα κολύμβησης ήμασταν συνεχώς μαζί. Αποδυτήρια, καντίνα, πισίνα, αποδυτήρια, καντίνα. Ήρθε βέβαια και η περιέργεια να δω τι κρύβει κάτω από το μαγιό, μιας και ήθελα να ‘ξέρα αν μόνο εγώ είχα τριχοφυΐα (αλήθεια λέω! ήμουν αθώος ακόμη). Με δόλια μέσα τα κατάφερα και έμεινα με την απορία γιατί το δικό μου πουλί ήταν αρκετά μεγαλύτερο (καμία σχέση, άπλα μπήκα στην εφηβεία, αυτός ακόμη)

Συνέβηκαν και αλλά, αθώα μεν, εντελώς αθώα όχι.

Έκτη δημοτικού απλά σαν τάξη τα κάψαμε όλα. Μιλάμε για απίθανες τρέλες που κάναμε, τα σκάνδαλα που ξεκίνησαν και τους πρώτους έρωτες να περιπλανώνται (όχι εγώ λέμε!). Φυσικά οι επόμενες γενιές κάνανε χειρότερα οπότε δεν μείναμε στην ιστορία!

Το μόνο που κρατώ από την έκτη δημοτικού είναι το εξής: Ώρα μαθήματος ήμασταν 4 αγόρια στα μπροστινά θρανία. Δεν θυμάμαι ποιος είχε την ιδέα άλλα μάλλον εγώ. Βγάζαμε τα πουλιά μας μέσα στην τάξη, έτσι όπως καθόμασταν στα θρανία, για να τα συγκρίνουμε. Είχα μισό-καυλώσει και όταν ήρθε η σειρά μου να δείξω τα προσόντα, ένα γέλιο συνόδευε την έκπληξη τους. Το θεώρησα θετικό και παρατηρούσα με την άκρη του ματιού μας την δασκάλα που έμεινε απολίθωμα. Ή βρέθηκε σε δύσκολη θέση για το τι κάναμε ή προσπαθούσε να καταλάβει γιατί χαχανίζαμε.

Αυτό το συμβάν ήταν και το επίσημο σημάδι της διαφορετικότητας μου.

Σχετικά με την απορία μου άππαρε, σε μετέπειτα φάση βρέθηκε κάποιος να με κοροϊδέψει για την τριχοφυΐα. Σιώπησε όταν κάποιος (ενός έτους) μεγαλύτερος μας, του είπε να αναμένει σύντομα να αναπτύξει και αυτός τριχοφυΐα, όπως και ο ίδιος. Έτσι η περιέργεια αν ήμουν ο μόνος που βίωνε αλλαγές στο σώμα του, είχε φύγει.

Συνοπτικά αν εξαιρέσεις κάποια συμβάντα, περίπλοκα εκ φύσεως, που δεν είναι και ότι καλύτερο να ζει ένα παιδί (drama queen!), στο δημοτικό ήμουν ένα ζιζάνιο που έκανε αρκετές σκανδαλιές και χάρηκε αυτή την παιδική αθωότητα!