apparos

Καιρός να μιλήσουμε για το περιβόητο καλοκαίρι, δεν νομίζεις; Δώσε προσοχή γιατί αποτελεί την αφορμή για την οποία υπάρχει ο χώρος αυτός. Επίσης να σε προειδοποιήσω ότι τίποτα σημαντικό δεν έγινε. Είναι απλά μια εμπειρία, ένα συμβάν που οποιοσδήποτε δεύτερος το δει θα του φανεί αστείο. Με άλλα λόγια μην περιμένεις εκπλήξεις. Καλό όμως θα ήταν να ξεσκονίσεις την μνήμη σου για το τι σου είπα στο παρελθών, έτσι ίσως κατανοήσεις καλύτερα τι έζησα.

Όπως πάντα, γράφετε με ελλιπείς λεπτομέρειες!

Ξεκινάμε...

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, λοιπών, ξεκίνησε με την εξεταστική της σχολής. Μετά την εξεταστική ήθελα να πάω κάπου αλλού στην Ελλάδα για ξεκούραση, πριν κατέβω στα πάτρια εδάφη, μιας και δεν με περίμενε τίποτα. Η ευκαιρία δόθηκε όταν μια γνωστή μου θα έμενε περισσότερες μέρες, λόγο κάποιας υποχρέωσης. Όταν το έμαθα και αφού μου δήλωσε πως θα μπορούσε να με φιλοξενήσει, ταχτοποίησα την μεταφορά μου στον τόπο της. Θα επιστρέφαμε πίσω μαζί.

Τελειώνει με το καλό η εξεταστική και ετοιμάζομαι για το ταξίδι. Θα έφτανα πρωί οπότε το βράδυ που προηγήθηκε δεν κοιμήθηκα καθόλου. Η γνωστή μου θα με παραλάβανε από τον τόπο άφιξης μου, υποτίθεται μόνη της. Σημείωση ότι είναι δεσμευμένη και την συγκεκριμένη περίοδο ήταν στην φάση είμαστε-χωρισμένοι-για-τελευταία-φορά-νούμερο-26.

Αφού έφτασα και ενημέρωσα για την άφιξη μου, μου είπε πως θα 'ρθει με το αίσθημα της να με παραλάβει! Γέλασα όταν ήρθαν να με πάρουν και υποτίθεται ακόμη ήταν χωρισμένοι!

Φτάσαμε στο σπίτι της και αφού άφησα τα πράγματα μου, παρά την κούραση, η πείνα έπρεπε να ικανοποιηθεί οπότε και βρεθήκαμε οι δυο μας να τρώμε σε γνωστό ταχυφαγείο (τώρα ποιο δεν θυμάμαι και νομίζω τελευταίο φορά χρησιμοποιώ την λέξη ταχυφαγείο!)

Τόσο η υπόλοιπη μέρα όσο και οι μέρες που θα ακολουθούσαν θα κάναμε πάνω κάτω τα ίδια πράγματα. Η δική της παρέα να προσπαθεί να με κάνει να νιώσω άνετα ποτίζοντας με οτιδήποτε αλκοολούχο, προσπαθώντας σθεναρά να το αποφύγω, μπας και αποφύγω και τίποτα ευτράπελα. Επίσης βρέθηκα αντιμέτωπος με τις πλέον φυσιολογικές καταστάσεις με απιστίες, κερατώματα, παρακολουθήσεις, σκληρούς άντρες να προσπαθούν να κρύψουν το πόσο πληγώθηκαν, ερωτευμένη με δυο άντρες παράλληλα, αγαπιόμαστε αλλά μαζί δεν κάνουμε, μυστικά, βια, είμαστε χωρισμένοι αλλά συναντιόμαστε πίσω από τα μάτια του κόσμου (το καλύτερο μου αυτό). Ειλικρινά, νόμιζα ότι ήμουν σε σαπουνόπερα.

Όπως και να 'χει, μεταξύ όλων αυτών των βαρετών για μένα καταστάσεων υπήρξε η ηλιοθεραπεία, το κολύμπι στα ομολογουμένως κρύα νερά της περιοχής αλλά και ταξίδια στην ευρύτερη περιοχή. Τα βράδια, όπως είπα, επιχειρούσαν να με ποτίσουν με όλο το υπάρχων αλκοόλ, αλλά τα κατάφερνα και ξέφευγα με λιγότερες δόσεις και έλεγχο των πράξεων μου.

Βέβαια, την παρατήρηση δεν την γλίτωσα, αφού η γνωστή με ρώτησε κατακρίνοντας με γιατί είμαι τόσο σφιγμένος και δεν το απολαμβάνω αφού μου αρέσει (σε παρακαλώ, στις νυχτερινές εξόδους αναφέρομε). Που να της εξηγώ τώρα τους λόγους...

Το αστείο της βδομάδας αυτής είναι πως ήθελε να με κουρέψει, μιας και το μαλλί σχεδόν θα μπορούσες να το πιάσεις κότσο (υπερβολή αλλά ήταν όντως μεγάλο!) και δεν ήθελε να με κυκλοφορεί έτσι. Απολάμβανα την αντίδραση της όσο τίποτα άλλο! Πόσο μάλλον το γεγονός πως δεν κατάφερε να βρει ούτε κομμωτή ούτε μπαρμπέρη για να με κουρέψει ολόκληρη την εβδομάδα! My victory!

Δεν μπορώ να πω, πέρασα καταπληκτικά και όταν έφτασαν στο τέλος τους οι μέρες των διακοπών ήθελα περισσότερες. Δεν συγκρίνεται όμως με τον περισσότερο χρόνο που ήθελα να είχα όταν το τελευταίο, "μαρτυρικό", εικοσιτετράωρο θα τέλειωνε.

Την τελευταία μέρα, όπου θα λάμβανε μέρος το γεγονός όπου είχε την υποχρέωση η γνωστή μου, είχε φτάσει. Όταν ξύπνησα, αργά το μεσημέρι, ήμουν μόνος στο σπίτι. Είχε πάει στο κομμωτήριο ή κάτι τέτοιο για να ετοιμαστεί. Όταν επέστρεψε, με άγχωσε γιατί έπρεπε να ήμουν έτοιμος σε σύντομο χρονικό διάστημα. Βλέπεις, θα την συνόδευα μιας και με το αίσθημα, αφού τα είχαν βρει για μια δυο μέρες, είχαν χωρίσει ξανά για τελευταία φορά νούμερο 27. Σημείωση ότι με το αίσθημα της περνούσαμε μια χαρά! Τον υπεράσπιζα πάντα! Τι καλός που ήμουν! Ακόμη απορώ πως και δεν με είχε διώξει από το σπίτι της!

Όπως και να 'χει, ξυρίστηκα, από τις λίγες φορές που ξυρίζομαι γιατί το πρόσωπο μου φαίνεται αστείο! Φαντάστου πως ήμουν ακούρευτος και ξυρισμένος! Μετά το μπάνιο και το φτιάξιμο των μαλλιών (όσο φτιάχνονταν!) ήμουν επίσημα γελοίος! Αφού περιποιήθηκα τις τελευταίες λεπτομέρειες με την συνοδεία της γκρίνιας για την καθυστέρηση μου, ξεκινήσαμε για το γεγονός. Απόγευμα ήταν, μην συγχύζεσαι! Και ο ήλιος έκαιγε καλά!

Όταν φτάσαμε άρχισε το ρολόι να μετρά τις ευλογημένες/καταραμένες (ακόμη δεν το διευκρίνισα) 24 ώρες...

Ο κόσμος δεν ήταν πολλής. Προσπαθούσα να ξεχωρίσω ποιους είχα γνωρίσει αλλά και να παρατηρώ τους νεαρούς άντρες. Μια με την άκρη του ματιού μου, κάποτε απευθείας όταν υπήρχε η ευκαιρία. Ότι έκανα πάντα δηλαδή, θαύμαζα το ωραίο και το γοητευτικό. Απλά για να περάσω την ώρα.

Οι τρεις από αυτούς φαίνεται να ήταν παρέα. Το στιλ τους μου είχε κινήσει την περιέργεια. Όταν κόντεψα όμως παρατήρησα ότι τα φανταχτερά ρούχα, τα χρωματιστά παπούτσια, το εντυπωσιακό χτένισμα και τα αξεσουάρ στα χέρια και τα αυτιά ήταν αυτά που αποτελούσαν την ψεύτικη ομορφιά.

Για να ικανοποιήσω την όραση μου στράφηκα σε άλλα πρόσωπα, συνέχιζα να κοιτάζω τα υπόλοιπα πρόσωπα όταν η ματιά μου έπεσε σε εκείνον.

Στην αρχή δεν μου τράβηξε την προσοχή. Ήταν εκεί όμως, στο ύψος μου, με λευκό παντελόνι, λευκά υποδήματα και λευκό πουκάμισο. Τα μαλλιά του χτενισμένα σπόντες, όχι αυτές που αποτελούνται από πέντε δέκα τρίχες αλλά εκατό! Κάτι σαν από παλιά μόδα. Καστανά μαλλιά, καστανά μάτια, αξύριστος. Ο ήλιος γυάλιζε στο χρυσό σταυρό που κρεμόταν στο τριχωτό στήθος του. Θυμάμαι μου είχε κάνει εντύπωση το όλο σκηνικό! Αποτελούσε την αντίθεση με την πιο πάνω παρέα. Είχα συλλάβει τον εαυτό μου να κινείται στον χώρο προσπαθώντας να τον εντοπίσει και κάθε φορά η γλώσσα του σώματος του, μου κινούσε την περιέργεια. Φαινόταν τύπος χαμηλών τόνων. Δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να παρατηρήσω καλά τα χαρακτηριστικά του προσώπου του.