31 Δεκ 2009

2009

Ποιος θα μου το έλεγε.

Κάθομαι στο ίδιο σημείο που καθόμουν ένα ακριβώς χρόνο πριν. Όλα είναι σχεδόν τα ίδια, φαίνονται τόσο μα τόσο διαφορετικά.

Σε λίγες ώρες το τυχερό φλουρί του 2009 θα πάψει να έχει την μαγεία. Μια μαγεία που σε κάνει να πιστεύεις πως όλα θα σου πάνε καλά!

Υποσχέθηκα απολογισμό, κυρίως για μένα αλλά και για εσάς, που με ακούσατε, με συμβουλέψατε, πειράξατε, δώσατε θάρρος και τόσα πολλά άλλα που δεν μπορώ να εκφράσω.

Θυμάμαι ενάμιση χρόνο πριν, το καλοκαίρι του '08 με την βοήθεια του reader ξεκίνησα να διαβάζω πλέον εντατικά blogs με κυρίως gay θεματολογία. Ζούσα μέσα από αυτά, μιας και φοβόμουν να ζήσω κάτι δικό μου.

Η τύχη όμως μου επιφύλασσε άλλα. Αυτά τα άγνωστα για μένα συναισθήματα, οι μοιραίες συναντήσεις, θα μου προέκυπταν. Ένιωσα τόσο οικία και τόσο όμορφα με έναν άνθρωπο που γνώρισα για 24 ώρες, που τον επόμενο διάστημα ήμουν σε μια φάση παράνοιας.

Η ιδέα να ξεκινήσω και εγώ ένα δικό μου, προσωπικό χώρο, ξεκίνησε να τριγυρίζει στο μυαλό μου. Κάπου στο Νοέμβρη ξεκίνησα να επεξεργάζομαι την ιδέα, για το πως θα το πάσαρα. Βλέπετε, ήθελα να ακουστώ, έτσι ήταν σημαντικό για μένα να προσφέρω κάτι ελκυστικό.

Γνώριζα πως το γράψιμο μου δεν είναι και το πιο σπουδαίο, έτσι έψαχνα πίσω από τα blogs τα οποία διάβαζα, τι χαρακτήριζε το κάθε ένα, τι μου άρεσε και τι ήταν αυτό που σε προσέλκυε να το διαβάζεις.

Κατάλαβα για πρώτη φορά πως ο όρος μάρκετινγκ παίζει σημαντικό ρόλο! Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα του άππαρου, κάποιο στον όποιο να μιλάω. Κάθε φορά διαφορετικός. Μια εγώ, μια εσύ, μια αόριστη φιγούρα. Για μένα προσέφερε μια άμεση επικοινωνία.

Αφότου βρήκα το όνομα, έμενα να βρω κάποιο θέμα και να αποφασίσω την δομή την οποία θα είχε. Προτίμησα κάτι απλό, για να μην τα μπλέξω και για να δώσω το βάρος στις αναρτήσεις. Θεματάκι είχα και με την λίστα με τα blogs τα οποία διάβαζα. Ήταν τόσα πολλά και δεν ήθελα να ξεχωρίσω τα αγαπημένα μου, έτσι προτίμησα να μην βάλω καθόλου.

Βέβαια μαζί με το όνομα, για ταυτότητα, χριζόταν και ένα αβαταρ. Θυμάμαι τις ώρες που έψαχνα στο ιντερνετ για να βρω κάτι σχετικό και παράλληλα ελκυστικό. Η επιλογή μου τελικά ξεχώρισε μιας και ταίριαζε γάντι! Προκλητικό, σχετικό και ωραίο!

Έμενε πλέον το τι θα έγραφα. Ήξερα πως ήθελα να πω την δική μου ιστορία, το δικό μου προσωπικό "δράμα" και πως το βίωσα. Γνώριζα πως αυτό θα ήταν μόνο ένα μικρό κομμάτι και σημασία είχε το τι θα έκανα μετά. Έτσι αποφάσισα να ξορκίσω το κακό πριν μπει το 2009, καταγράφοντας χρονικά το παρελθών μου. Σαν ιδέα βεβαίως μου κώλυσε το "μυστήριο ύφος". Για αυτό και το κενό προφίλ και η αποκάλυψη σιγά-σιγά και χρονικά του εαυτού μου.

Αρχές του Δεκέμβρη του '08 θα ξεκινούσα να αναρτώ τα πρώτα κείμενα, όμως τα γεγονότα αυτού του μήνα δεν μου επέτρεψαν. Το θεωρούσα παντελώς άστοχο και βεβαίως το συμβάν αυτό μου θύμιζε για πολλοστή φορά την τραγικότητα της πραγματικότητας και συγκεκριμένα το πως ένας άνθρωπος παίρνει το νόμο στα χέρια του για να επιβάλει την δική του λογική. Οι συνειρμοί μου δεν καθησύχαζαν τους φόβους μου!

Έτσι στις 14/12 αναρτώ το πρώτο κομμάτι και την υπόσχεση μου για το 2009. Η "εορταστική" ατμόσφαιρα που προσέφερε το τέλος του '08 μου έδωσε την ευκαιρία να αφήνω τις ευχές μου σε όποιο blog διάβασα, κάνοντας διαφήμιση και δείχνοντας το παρόν μου! Ήταν ξεκάθαρη η ανάγκη μου να ακουστώ! Βέβαια αυτό ήταν κάπως εθιστικό γιατί όσο και αν προσπάθησα αργότερα να το μειώσω, δεν τα κατάφερνα!

Και αφού μοιράστηκα το παρελθόν μου, το 2009 με βρήκε να προσπαθώ με πολλά σκαμπανεβάσματα να βάλω μια τάξη στην ζωή μου. Μέσα σε αυτό τον χρόνο κατάφερα να πω για πρώτη φορά σε άνθρωπο για την σεξουαλικότητα μου. Μοιράστηκα τα προβλήματα μου και σταδιακά τα έβαλα σε μια σειρά. Εμπιστεύτηκα τα μυστικά μου σε φίλους, γνώρισα νέους ανθρώπους και έκανα νέες φιλίες. Μπήκα σε μια διαδικασία "σχέσης". Φλέρταρα, με φλέρταραν. Πλήγωσα και πληγώθηκα!

Και όλα αυτά τα χρωστάω κυρίως σε αυτό εδώ τον χώρο. Γιατί αυτό ήταν το πρώτο λιθαράκι, αυτός ήταν ο καθημερινός έλεγχος, εδώ μοιραζόμουν τους στόχους μου. Αρκετές φορές μπήκα στην διαδικασία να κάνω πράγματα απλά για να γράψω εδώ.

Όσο δύσκολο φαινόταν πριν, τόσο "εύκολο" φαίνεται τώρα. Θέλει πολύ κουράγιο, πολύ θέληση και ανθρώπους να σε στηρίξουν. Χαίρομαι που τα κατάφερα. Και όχι, δεν εννοώ πως κατάφερα να στρώσω την ζωή μου. Άπλα κατάφερα να μπω στην διαδικασία να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά. Αντιμετώπισα πολλές φοβίες, έκανα πράγματα που ήθελα.

Δρόμος μπροστά μακρύς. Έχω πολλά να στρώσω και σίγουρα πολλά θα μου προκύψουν.

2010 ε;

Ας είναι το μισό του 2009.

Υγεία πάνω από όλα.

Στόχους δεν έχω ακριβώς. Έχω αλλάξει τόσα πολλά στην ζωή μου, στην καθημερινότητα μου που πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι.

Ξέρω ότι θέλω και επιθυμώ ένα πράγμα. Να ζήσω κάποια συναισθήματα. Πόσο έτοιμος για αυτά δεν γνωρίζω αν είμαι. Δεν είναι και κάτι που μπορείς να επιδιώξεις, παρά μόνο να αφήσεις την πόρτα ανοιχτή.

"Αφού τα κατάφερα εγώ, σίγουρα μπορείς και εσύ"

Ακόμη και τώρα αυτή η φράση μου ακούγετε αστεία, δεν μπορώ να την πω σε κανέναν. Όσο είσαι στο ντουλάπι, στο άγνωστο, στον φόβο, δεν διανοείσαι για κάτι πάρα πέρα. Δεν ξέρω αν όντως χιάζετε θάρρος. Τουλάχιστο προσωπικά δεν ένιωσα να είχα θάρρος. Απλά οι καταστάσεις με σπρώξαμε. Σαν να σε σπρώχνουν από το αεροπλάνο για ελεύθερη πτώση, χωρίς την θέληση σου. Άλλα στο αεροπλάνο όμως μπήκες επειδή το ήθελες.

Μια ανόητη πράξη. Ή μένεις στο όριο του γκρεμού, μόνος, ή αποφασίζεις να το ρισκάρεις. Πέφτεις, και αν πέσεις στα μαλακά καλώς, αν πέσεις και τσακιστείς...

Και να τσακιστείς, ΔΕΝ θα πεθάνεις, θα αναρρώσεις, θα δυσκολευτείς, αλλά σίγουρα δεν θα 'σε μόνος.

Σας ευχαριστώ για το τόσο σημαντικό δώρο που μου κάνατε.

Τον εαυτό μου.

17 Δεκ 2009

Αφού μας ξεσκίστηκε το στήθος (κοτόπουλο) και σαν ανώριμα που είμαστε ενημερώσαμε την παρέα για το "κακό" που μας βρήκε, γράψαμε και τον πόνο μας να τον διαβάζει ο άππαρος...

Ακολούθησε υπερπροσπάθεια να μας πάρει ο ύπνος μπας και σταματήσουμε να σκεφτόμαστε αλλά μάταια!

Έξω από τα ζεστά σεντόνια. Αναμονή μπροστά στον υπολογιστή. Άγρια χαράματα μήπως και πετύχουμε καμιά ψυχή να κλαφτούμε. Ο άτυχος του λαχνού μας έκανε παρέα μέχρι που λάλησε ο κόκορας και χτύπησε βάναυσα το καμπαναριό.

Ευτυχώς μας πήρε ο ύπνος για 'κανα τρίωρο, μόνο που όταν σηκωθήκαμε εξακολουθούσαμε να έχουμε διχασμένο μυαλό και άρα συνεχίζουμε να γράφουμε στον πληθυντικό. Ένα άτομο ανέλαβε να εκτελέσει υποχρεώσεις επαγγελματία οδηγού και προσωπικού εξομολογητή.

Κάτι υποχρεώσεις που ευτυχώς έμειναν για σήμερα και είχαμε κάτι να ασχοληθούμε. Βέβαια με τέτοιο μυαλό πήραμε λάθος χαρτιά, άλλη κάρτα και λιγότερα χρήματα. Πως και δεν με έβρισε ο σοφέρ-εξομολογητής το έχω ακόμη απορία!

Ακολούθησε ο πικρός καφές της παρηγοριάς και το παράπονο να ρέει ασταμάτητο. (?!?!)

Μεσημεριανό με φίλους οι οποίοι απορούσαν τι στραβό είχε η μαγειρική τους και δεν την τιμήσαμε δεόντως.

Τέλος αφού έκανα ένα κύκλο μεταξύ τεσσάρων φίλων, επέστρεψα σπίτι όπου και κάνω την ψυχοθεραπεία μου κοντά σου άππαρε μου!

Υ.Γ. Το να μπορείς να έχεις άτομα να σε ακούσουν και να σε ανεχθούν είναι ανεκτίμητο. Η τεράστια διαφορά με το παρελθών.

Broken Heart

Φαίνεται κάποιος με καταράστηκε για να σου μιλάω άππαρε μου!

Τώρα είμαι καλά! Πριν 2 ώρες ήμουν χάλια! Χε χε

Τι έγινε ε; Τίποτα τρομερό μην ανησυχείς. Άπλα έπεσα θύμα του "έρωτα" χωρίς ανταπόκριση! Και ποιος δεν έπεσε!

Μόνο και μόνο άππαρε μου που ασχολούμαι με τέτοιο θέμα κάθε άλλο παρά πρόοδος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί! Ναι! Να ασχολούμαι με ερωτικά!

Λοιπόν, πως και έγινα χάλια, γιατί απλά επισημοποιήθηκε η υποψία-φοβία που είχα για μια κατάσταση και ένιωσα επίσημα προδομένος. Και το άσχημο ότι πλέων μπορώ να πίσω φίλους (που αυτή την φόρα πρόκειται για πραγματικούς φίλους) ότι δεν έπραξα λανθασμένα και έτσι δεν μπορούν να με καθησυχάσουν με το παραμύθι της υπομονής!

Η πλάκα ότι προσπαθώ να εξηγήσω με την λογική μου τα γεγονότα που απλά δεν μπορούν να εκλογικευτούν γιατί η λογική σε αυτές της καταστάσεις έχει δευτερεύον ρόλο. Απλά η προσπάθεια να δεις τι πήγε στραβά για να το αποφύγεις στο μέλλον. Να ικανοποιήσεις τον εγωισμό σου και να διαχειριστείς όλα τα αισθήματα που σου βγαίνουν.

Θυμός
Απογοήτευση
Απορία
Ζήλια

Ξέρω σίγουρα τουλάχιστο πως από την πλευρά μου συμπεριφέρθηκα άψογα. Λίγη πίεση ίσως, που ακόμη και τώρα μου φαίνεται ήταν απαραίτητη. Το μάθημα που πήρα ήταν να εμπιστεύομαι περισσότερο τα δικά μου ένστικτα, έστω και αν τα ένστικτα τρίτων, πιο αντικειμενικών, έλεγαν αυτά που θα ήθελα να ισχύουν. Και αυτό πάλι σχετικό γιατί κάποια άλλα άτομα μου έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου.

Δεν το μετανιώνω όμως. Πίστεψα πως άξιζε, ίσως και να αξίζει ακόμη. Πήρα το θάρρος και το κυνήγησα. Εξωτερίκευσα για πρώτη φόρα τα δικά μου συναισθήματα, το δικό μου ενδιαφέρων. Ξεπέρασα την φοβία και ήμουν εκτεθειμένος στον άλλο, στις δικές του ανασφάλειες και στον δικό του τρόπο χειρισμού.

Αυτή την φορά έπεσα θύμα της ανωριμότητας και της υπερβολικής ευγένειας (ξέρω τι λέω :P)

Πόνεσε αρκετά γιατί η "ιστορία" είχε την δομή που θα προτιμούσα. Ξεκίνησε χωρίς την πονηράδα, χωρίς τα ένστικτα να είναι αδάμαστα. Επένδυσα σιγά σιγά, περιμένοντας το κατάλληλο σημάδι κάθε φορά. Και τώρα απλά επιβεβαιώνω τον κανόνα, ο οποίος σαν πραγματικότητα δεν μου αρέσει.

Όσο και αν λέω τώρα πως δεν θέλω να επενδύσω ξανά και απλά να επιστρέψω στην ασφάλεια της ρουτίνας, ξέρω πως κάποτε στο μέλλον, με προϋπόθεση την υγεία βέβαια, θα την "ξαναπατήσω" :P

Στο τέλος της μέρας βλέπω πως δεν είμαι απλά ένας παρατηρητής και ότι έχω στο πλευρό μου ανθρώπους πρόθυμους να ασχοληθούν μαζί μου, να με ακούσουν και να με προστατεύσουν παρά τις "εμπιστευτικές" πληροφορίες που έχουν λάβει.

Εμπιστοσύνη.

Μπορεί να μην το ξέρετε αλλά κρατάτε την ελπίδα μου ζωντανή.

Υ.Γ. Άππαρε ξεκόλλα, δεν έσσει λογική, μεν το ψάχνεις άλλον. Κοίτα να προστατέψεις τον εαυτό σου!

Υ.Γ.2 Ευχαριστώ το προφυλακτικό για την παρότρυνση του να δούμε την ταινία (500) Days of Summer! Την είδα την καταλληλότερη στιγμή και φάση αυτής της περιπετειούλας μου!

15 Δεκ 2009

A year?

Ούτε την επέτειο μου δεν πρόλαβα!

Και να πεις ότι είναι βαρυφορτωμένο το πρόγραμμα μου, κάθε άλλο!

ΕΕΕΕΕΕ. Σε εσένα μιλάω βλάκα. Ναι ναι σε εσένα άππαρε μου! Εκλείσαμε χρόνο μαζί!

Σου χρωστάω τόσα. Μάλλον όχι, δεν σου χρωστάω τίποτα! Μαζί προσφέραμε, μαζί λάβαμε! Και κυρίως την ψυχική μας υγεία.

Το 'χα σκοπό στην ενηλικίωση μας να σου κάνω έναν απολογισμό. Στο υπόσχομαι για το άμεσο μέλλον. Μέσα σε αυτόν, είμαι σίγουρος, θα βρεις κουράγιο παρακάτω!

Χαίρομαι. Και χαίρομαι γιατί κράτησα την υπόσχεση μου. Είμαι εγώ.

Υ.Γ. Χεχε, προσοχή γιατί εκατάντησα ψώνιο! :P