17 Δεκ 2009

Broken Heart

Φαίνεται κάποιος με καταράστηκε για να σου μιλάω άππαρε μου!

Τώρα είμαι καλά! Πριν 2 ώρες ήμουν χάλια! Χε χε

Τι έγινε ε; Τίποτα τρομερό μην ανησυχείς. Άπλα έπεσα θύμα του "έρωτα" χωρίς ανταπόκριση! Και ποιος δεν έπεσε!

Μόνο και μόνο άππαρε μου που ασχολούμαι με τέτοιο θέμα κάθε άλλο παρά πρόοδος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί! Ναι! Να ασχολούμαι με ερωτικά!

Λοιπόν, πως και έγινα χάλια, γιατί απλά επισημοποιήθηκε η υποψία-φοβία που είχα για μια κατάσταση και ένιωσα επίσημα προδομένος. Και το άσχημο ότι πλέων μπορώ να πίσω φίλους (που αυτή την φόρα πρόκειται για πραγματικούς φίλους) ότι δεν έπραξα λανθασμένα και έτσι δεν μπορούν να με καθησυχάσουν με το παραμύθι της υπομονής!

Η πλάκα ότι προσπαθώ να εξηγήσω με την λογική μου τα γεγονότα που απλά δεν μπορούν να εκλογικευτούν γιατί η λογική σε αυτές της καταστάσεις έχει δευτερεύον ρόλο. Απλά η προσπάθεια να δεις τι πήγε στραβά για να το αποφύγεις στο μέλλον. Να ικανοποιήσεις τον εγωισμό σου και να διαχειριστείς όλα τα αισθήματα που σου βγαίνουν.

Θυμός
Απογοήτευση
Απορία
Ζήλια

Ξέρω σίγουρα τουλάχιστο πως από την πλευρά μου συμπεριφέρθηκα άψογα. Λίγη πίεση ίσως, που ακόμη και τώρα μου φαίνεται ήταν απαραίτητη. Το μάθημα που πήρα ήταν να εμπιστεύομαι περισσότερο τα δικά μου ένστικτα, έστω και αν τα ένστικτα τρίτων, πιο αντικειμενικών, έλεγαν αυτά που θα ήθελα να ισχύουν. Και αυτό πάλι σχετικό γιατί κάποια άλλα άτομα μου έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου.

Δεν το μετανιώνω όμως. Πίστεψα πως άξιζε, ίσως και να αξίζει ακόμη. Πήρα το θάρρος και το κυνήγησα. Εξωτερίκευσα για πρώτη φόρα τα δικά μου συναισθήματα, το δικό μου ενδιαφέρων. Ξεπέρασα την φοβία και ήμουν εκτεθειμένος στον άλλο, στις δικές του ανασφάλειες και στον δικό του τρόπο χειρισμού.

Αυτή την φορά έπεσα θύμα της ανωριμότητας και της υπερβολικής ευγένειας (ξέρω τι λέω :P)

Πόνεσε αρκετά γιατί η "ιστορία" είχε την δομή που θα προτιμούσα. Ξεκίνησε χωρίς την πονηράδα, χωρίς τα ένστικτα να είναι αδάμαστα. Επένδυσα σιγά σιγά, περιμένοντας το κατάλληλο σημάδι κάθε φορά. Και τώρα απλά επιβεβαιώνω τον κανόνα, ο οποίος σαν πραγματικότητα δεν μου αρέσει.

Όσο και αν λέω τώρα πως δεν θέλω να επενδύσω ξανά και απλά να επιστρέψω στην ασφάλεια της ρουτίνας, ξέρω πως κάποτε στο μέλλον, με προϋπόθεση την υγεία βέβαια, θα την "ξαναπατήσω" :P

Στο τέλος της μέρας βλέπω πως δεν είμαι απλά ένας παρατηρητής και ότι έχω στο πλευρό μου ανθρώπους πρόθυμους να ασχοληθούν μαζί μου, να με ακούσουν και να με προστατεύσουν παρά τις "εμπιστευτικές" πληροφορίες που έχουν λάβει.

Εμπιστοσύνη.

Μπορεί να μην το ξέρετε αλλά κρατάτε την ελπίδα μου ζωντανή.

Υ.Γ. Άππαρε ξεκόλλα, δεν έσσει λογική, μεν το ψάχνεις άλλον. Κοίτα να προστατέψεις τον εαυτό σου!

Υ.Γ.2 Ευχαριστώ το προφυλακτικό για την παρότρυνση του να δούμε την ταινία (500) Days of Summer! Την είδα την καταλληλότερη στιγμή και φάση αυτής της περιπετειούλας μου!

11 στοιχημάτισαν:

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα Άππαρε μου..
να πω πως δεν σε καταλαβαίνω; Ψέματα θα πω, εν μέρει το έχω βιώσει..
Και θα ξαναεπενδύσεις και θα ξαναδώσεις χωρίς αντάλλαγμα και όλα θα τα κάνεις..
Προς το παρόν προστάτεψε τον εαυτό σου, αυτό χρειάζεται, ύστερα θα έρθουν και τα άλλα σιγά σιγά.. :)
Λυπάμαι που ήρθαν έτσι τα πράγματα..
Καλημέρα!

DaisyCrazy είπε...

Αχ ο έρωτας δεν έχει λογική. Όλοι έχουμε τσουρουφλιστεί από αυτόν κάποια στιγμή ή στιγμές αλλά αξίζει - ακόμα κι αν μετά ή και κατά τη διάρκεια πονάς αξίζει.

Ό,τι κι αν έχεις ζήσει είναι καλύτερο από το να έμενες στην 'ασφάλεια' σου. Γιατί αν δεν ρισκάρεις δεν κινδυνεύεις αλλά δεν έχεις και καμιά πιθανότητα να κερδίσεις. Η ζωή και προπαντών ο έρωτας είναι ρίσκο. Ό,τι δίνεις αυτό θα πάρεις. Αν τα φυλάς όλα για σένα λογικό είναι να μη πάρεις τίποτα.

Ζήσε το άππαρε μου και μη σκέφτεσαι τίποτα!

Φιλιά

karkinos7 είπε...

Θα αφήσω μόνο Την Καλημέρα μου!
Ένα χαμόγελο!
Και να ακούς πάντα την Καρδιά σου!Οι σωστοί δρόμοι εκεί μέσα είναι!

Ο ψεύτικος Πέτρος είπε...

"peripetioula" opws ta les...
giati h megalh peripeteia tha erthei otan tha eisai etoimos kai esy kai o allos

Πρασινη νεραιδα είπε...

welcome back

Unknown είπε...

Ολοι την έχουμε πατίσει κάποια στιγμή στην ζωή μας. Αλλά μη χάνεσαι έτσι...

Kος Μηδενικός είπε...

Εγώ πάντως πολύ θέλω να γνωρίσω τον Άππαρο! Όχι εσένα καλέ. Χέστηκα να γνωρίσω κι άλλους Bloggers. Στο παιδί που μιλάς και λες τον πόνο σου αναφέρομαι!!!

apparos είπε...

Hfaistiwna, αυτό κάνω τώρα! Μια διαδικασία αυτοσυντήρησης!

DaisyCrazy (εξ-Δωροθέα), αυτή είναι η διαφορά μου με το παρελθών, ότι ζω, νιώθω ζωντανός.

gaykarkinos7, σε ευχαριστώ :)

Πέτρο, κάποιος μου είπε ότι το μεγάλο έρχεται μετά από μια απόρριψη συνήθως, γιατί τότε είσαι πιο έτοιμος. Αν βλακείες έλεγε δεν ξέρω :P Ελπίζω!

Νεράιδα, το θέμα είναι πως δεν θα ήθελα να είμαι πίσω, χαχα

bear, ε πρέπει να την πατήσεις για να εκτιμήσεις και το καλό!

Zero, στον κόσμο σου εσύ! Θα τον γνωρίσεις όπως γνώρισες και τον άι Βασίλη! Και σταμάτα να μου την πέφτεις! Δεν ενδιαφέρομε να σε γνωρίσω! :P

Kος Μηδενικός είπε...

Εσύ κύριε γιατί πετάγεσαι σαν τσουτσού; Στον Άππαρο εγώ αναφερόμουν. Λες κι έχω καμιά πρεμούρα εγώ να σε γνωρίσω. Αμοιβαία τα αισθήματα μωρό μου (ποια το έλεγε αυτό το άσμα by the way?) Εσύ τώρα πρέπει να κλαις και ως γνήσια drama queen να χτυπιέσαι στα πατώματα. Πήγαινε λοιπόν και φέρε μου το Αππαρούι!!

mahler76 είπε...

kala esi den ipotithetai eihes shesi? pws vrethikes me erwta horis adapokrisi? ti den katalava? ti ehasa?

Ιθάκη-man είπε...

Εγώ θα συμφωνήσω με τον mahler, θα συμφωνήσω μαζί σου, όλοι έχουμε πέσει θύματα του έρωτα και κάποιοι το παράχεσαν όταν ερωτεύτηκαν στρέιτ (αλί αλί και τρισαλί, για ποιον βαρά η καμπάνα?) Συμβαίνουν αυτά (δυστυχώς και ευτυχώς)

Δημοσίευση σχολίου